InterTAN Intramedullaire nagel

Intertrochantere heupfracturen zijn veelvoorkomende en verwoestende letsels, vooral bij ouderen. Trochantere fracturen (TF) zijn de tweede meest voorkomende fracturen van het proximale femur na femurhalsfracturen en vormen een belangrijke bron van morbiditeit en mortaliteit in de huidige vergrijzende bevolking.

Naar verwachting zal het jaarlijkse aantal heupfracturen wereldwijd tegen 2050 de 6,3 miljoen overschrijden als gevolg van de vergrijzing in veel westerse landen. Alleen al in de VS zal het aantal heupfracturen naar verwachting stijgen van ongeveer 320.000 per jaar tot 580.000 in 2040. Deze toenemende vraag creëert aanzienlijke spanningen voor de gezondheidszorg wat betreft personeel en middelen die nodig zijn om deze patiënten te behandelen. In de VS worden de zorgkosten voor de behandeling van heupfracturen geschat op meer dan $ 10 miljard per jaar, terwijl de impact op de Britse gezondheidszorg wordt geschat op $ 2 miljard per jaar. Deze kosten worden niet alleen veroorzaakt door de kosten van de acute chirurgische ingreep, maar ook door de postacute zorg, inclusief revalidatie. Hoewel een heupfractuuroperatie zeer effectief is, zullen patiënten waarschijnlijk aanzienlijke morbiditeit ervaren in termen van pijn, ongemak en beperkte mobiliteit tijdens hun herstel en is het in veel gevallen onwaarschijnlijk dat ze het niveau van functioneren van vóór de fractuur zullen bereiken. Studies suggereren ook dat er een verband bestaat tussen een heupfractuur en een hogere sterftecijfers: er worden 30% meer sterfgevallen waargenomen dan bij leeftijdsgenoten met en zonder heupfractuur. Bij de interpretatie van dergelijke gegevens is echter enige voorzichtigheid geboden, aangezien personen met een heupfractuur van nature kwetsbaarder en vatbaarder kunnen zijn voor gezondheidsproblemen.

Wereldwijd neemt het aantal fracturen van het proximale femur toe vanwege een demografische transitie die resulteert in een hogere levensverwachting.

Chirurgische behandeling is de optimale strategie voor de behandeling van intertrochantere fracturen, omdat dit een vroege revalidatie en functioneel herstel mogelijk maakt.

Om de complicaties van langdurige immobilisatie te verminderen, zijn tijdige operatieve ingrepen die zorgen voor een goede stabilisatie van de fractuur en vroege mobilisatie van de patiënten de voorkeursoplossing geworden voor de behandeling van deze fracturen. Interne fixatie met een dynamische heupschroef (DHS) is ooit een van de meest voorkomende opties geweest, maar presteert minder goed en kent een relatief hogere incidentie van falen van de interne fixatie bij instabiele transversale fracturen (TF). Bovendien kan deze chirurgische ingreep leiden tot aanzienlijk bloedverlies, wekedelenschade en verergering van bestaande comorbiditeiten bij oudere patiënten. Daarom zijn intramedullaire fixatiesystemen populairder geworden vanwege biomechanische voordelen bij de behandeling van instabiele transversale fracturen ten opzichte van interne fixatie met DHS.

De Intertan Nail, die gebruikmaakt van twee cefalocervicale schroeven in een geïntegreerd mechanisme, vertoont een verhoogde stabiliteit en weerstand tegen intraoperatieve en postoperatieve rotatie van de femurkop in vergelijking met het traditionele intramedullaire nagelsysteem. Een biomechanische studie toonde aan dat de Intertan Nail meer biomechanische voordelen biedt voor interne fixatie van instabiele fracturen in vergelijking met het traditionele intramedullaire nagelsysteem Intertan Nail. Sommige studies meldden dat de chirurgische ingreep een goede klinische uitkomst en een laag aantal complicaties opleverde. De biomechanische studie van Nüchtern et al. toonde aan dat de Intertan Nail meer stabiliteit bereikt met een grotere tip-apexafstand en bestand is tegen hogere belastingen.