InterTAN Ενδομυελικό νύχι

Τα ενδοτροχαντήρια κατάγματα του ισχίου είναι συχνοί και καταστροφικοί τραυματισμοί ειδικά για τους ηλικιωμένους.Τα τροχαντήρια κατάγματα (TF) είναι τα δεύτερα πιο κοινά κατάγματα του εγγύς μηριαίου οστού μετά τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου οστού και αποτελούν κύριες πηγές νοσηρότητας και θνησιμότητας στον σημερινό γηράσκον πληθυσμό.

Μέχρι το 2050, ο ετήσιος αριθμός καταγμάτων ισχίου παγκοσμίως εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 6,3 εκατομμύρια λόγω της γήρανσης του δημογραφικού πληθυσμού σε πολλές δυτικές χώρες.Μόνο στις ΗΠΑ, ο αριθμός των καταγμάτων ισχίου εκτιμάται ότι θα αυξηθεί από περίπου 320.000 ετησίως σε 580.000 έως το 2040. Αυτή η αυξανόμενη ζήτηση δημιουργεί σημαντική ένταση στην υπηρεσία υγείας όσον αφορά το προσωπικό και τους πόρους που απαιτούνται για τη διαχείριση αυτών των ασθενών.Στις ΗΠΑ, το κόστος υγειονομικής περίθαλψης για τη διαχείριση των καταγμάτων του ισχίου εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ ο αντίκτυπος στις υπηρεσίες υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμάται ότι είναι 2 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.Το κόστος αυτό οφείλεται όχι μόνο στο κόστος της οξείας χειρουργικής επέμβασης αλλά και στη μετεγχειρητική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης.Ενώ η χειρουργική επέμβαση κατάγματος ισχίου είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, οι ασθενείς είναι πιθανό να εμφανίσουν σημαντική νοσηρότητα όσον αφορά τον πόνο, την ενόχληση και την περιορισμένη κινητικότητα κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής τους και σε πολλές περιπτώσεις είναι απίθανο να επιτύχουν επίπεδα λειτουργικότητας πριν από το κάταγμα.Μελέτες υποδεικνύουν επίσης ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του κατάγματος ισχίου και των αυξημένων ποσοστών θνησιμότητας με 30% περισσότερους θανάτους που παρατηρήθηκαν σε σύγκριση με τους πληθυσμούς που ταιριάζουν με την ηλικία με και χωρίς κάταγμα ισχίου.Ωστόσο, θα πρέπει να δίνεται προσοχή στην ερμηνεία τέτοιων δεδομένων, καθώς τα άτομα που παρουσιάζουν κάταγμα ισχίου μπορεί να είναι εγγενώς πιο εύθραυστα και επιρρεπή σε κακή υγεία.

Παγκοσμίως, η συχνότητα των καταγμάτων του εγγύς μηριαίου οστού αυξάνεται λόγω μιας δημογραφικής μετάβασης που οδηγεί σε υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.

Η χειρουργική θεραπεία είναι η βέλτιστη στρατηγική για τη διαχείριση των διατροχαντηρικών καταγμάτων καθώς επιτρέπει την έγκαιρη αποκατάσταση και τη λειτουργική αποκατάσταση.

Για τη μείωση των επιπλοκών της παρατεταμένης ακινητοποίησης, οι έγκαιρες χειρουργικές παρεμβάσεις που παρέχουν ηχητική σταθεροποίηση του κατάγματος και έγκαιρη κινητοποίηση των ασθενών έχουν γίνει η προτιμώμενη λύση για τη θεραπεία αυτών των καταγμάτων.Η εσωτερική στερέωση μιας δυναμικής βίδας ισχίου (DHS) είναι μια από τις πιο βασικές επιλογές, αλλά αποδίδει λιγότερο καλά με σχετικά υψηλότερη συχνότητα αποτυχίας εσωτερικής στερέωσης για ασταθή TF.Επιπλέον, αυτή η χειρουργική διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια αίματος, βλάβη των μαλακών ιστών και επιδείνωση των υφιστάμενων συννοσηροτήτων σε ηλικιωμένους ασθενείς.Ως εκ τούτου, οι συσκευές ενδομυελικής στερέωσης έχουν γίνει πιο δημοφιλείς λόγω των εμβιομηχανικών πλεονεκτημάτων στη θεραπεία της ασταθούς TF σε σύγκριση με την εσωτερική στερέωση DHS.

Το Intertan Nail χρησιμοποιώντας 2 κεφαλοτραχηλικές βίδες σε ενσωματωμένο μηχανισμό, παρουσιάζει αυξανόμενη σταθερότητα και αντοχή στην διεγχειρητική και μετεγχειρητική περιστροφή της μηριαίας κεφαλής σε σύγκριση με το παραδοσιακό σύστημα ενδομυελικής καρφώματος.Μια εμβιομηχανική μελέτη έδειξε ότι το Intertan Nail έχει περισσότερα εμβιομηχανικά οφέλη για την εσωτερική στερέωση ασταθών καταγμάτων σε σύγκριση με το παραδοσιακό ενδομυελικό σύστημα καρφώματος Intertan Nail.Ορισμένες μελέτες ανέφεραν ότι η χειρουργική επέμβαση είχε καλό κλινικό αποτέλεσμα και μικρό αριθμό επιπλοκών].Η εμβιομηχανική μελέτη των Nüchtern et al.έδειξε ότι το Intertan Nail επιτυγχάνει μεγαλύτερη σταθερότητα με μεγαλύτερη απόσταση από την κορυφή και αντέχει τα υψηλότερα φορτία.