InterTAN Ενδομυελικό καρφί

Τα μεσοτροχαντήρια κατάγματα ισχίου είναι συχνοί και καταστροφικοί τραυματισμοί, ειδικά για τους ηλικιωμένους. Τα τροχαντήρια κατάγματα (TF) είναι τα δεύτερα πιο συχνά κατάγματα του εγγύς μηριαίου οστού μετά τα κατάγματα του μηριαίου αυχένα και αποτελούν σημαντικές πηγές νοσηρότητας και θνησιμότητας στον σημερινό γηράσκοντα πληθυσμό.

Μέχρι το 2050, ο ετήσιος αριθμός καταγμάτων ισχίου παγκοσμίως εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 6,3 εκατομμύρια λόγω της γήρανσης του δημογραφικού πληθυσμού σε πολλές δυτικές χώρες. Μόνο στις ΗΠΑ, ο αριθμός των καταγμάτων ισχίου εκτιμάται ότι θα αυξηθεί από περίπου 320.000 ετησίως σε 580.000 έως το 2040. Αυτή η αυξανόμενη ζήτηση δημιουργεί σημαντική ένταση για το σύστημα υγείας όσον αφορά το προσωπικό και τους πόρους που απαιτούνται για τη διαχείριση αυτών των ασθενών. Στις ΗΠΑ, το κόστος υγειονομικής περίθαλψης για τη διαχείριση καταγμάτων ισχίου εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ ο αντίκτυπος στο σύστημα υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμάται ότι είναι 2 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτό το κόστος οφείλεται όχι μόνο στο κόστος της οξείας χειρουργικής επέμβασης αλλά και στη μετεγχειρητική φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης. Ενώ η χειρουργική επέμβαση κατάγματος ισχίου είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, οι ασθενείς είναι πιθανό να βιώσουν σημαντική νοσηρότητα όσον αφορά τον πόνο, την δυσφορία και την περιορισμένη κινητικότητα κατά την ανάρρωσή τους και σε πολλές περιπτώσεις είναι απίθανο να επιτύχουν επίπεδα λειτουργικότητας πριν από το κάταγμα. Μελέτες υποδεικνύουν επίσης ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του κατάγματος ισχίου και των αυξημένων ποσοστών θνησιμότητας, με 30% περισσότερους θανάτους να παρατηρούνται σε σχέση με τους πληθυσμούς αντίστοιχης ηλικίας με και χωρίς κάταγμα ισχίου. Ωστόσο, θα πρέπει να δίνεται κάποια προσοχή κατά την ερμηνεία τέτοιων δεδομένων, καθώς τα άτομα που υφίστανται κάταγμα ισχίου μπορεί να είναι εγγενώς πιο εύθραυστα και ευάλωτα σε προβλήματα υγείας.

Παγκοσμίως, η συχνότητα εμφάνισης καταγμάτων του εγγύς μηριαίου οστού αυξάνεται λόγω μιας δημογραφικής μετάβασης που έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.

Η χειρουργική θεραπεία είναι η βέλτιστη στρατηγική για την αντιμετώπιση των μεσοτροχαντηρίων καταγμάτων, καθώς επιτρέπει την έγκαιρη αποκατάσταση και τη λειτουργική αποκατάσταση.

Για τη μείωση των επιπλοκών της παρατεταμένης ακινητοποίησης, οι έγκαιρες χειρουργικές επεμβάσεις που παρέχουν ηχητική σταθεροποίηση του κατάγματος και έγκαιρη κινητοποίηση των ασθενών έχουν γίνει η προτιμώμενη λύση για τη θεραπεία αυτών των καταγμάτων. Η κάποτε δυναμική εσωτερική οστεοσύνθεση με βίδα ισχίου (DHS) είναι μια από τις πιο πρωταρχικές επιλογές, αλλά έχει λιγότερο καλή απόδοση με σχετικά υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης αποτυχίας εσωτερικής οστεοσύνθεσης για ασταθές TF. Επιπλέον, αυτή η χειρουργική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια αίματος, βλάβη μαλακών ιστών και επιδείνωση υπαρχουσών συννοσηροτήτων σε ηλικιωμένους ασθενείς. Επομένως, οι συσκευές ενδομυελικής οστεοσύνθεσης έχουν γίνει πιο δημοφιλείς λόγω των βιομηχανικών πλεονεκτημάτων στη θεραπεία του ασταθούς TF σε σύγκριση με την εσωτερική οστεοσύνθεση DHS.

Το Intertan Nail, που χρησιμοποιεί 2 κεφαλοαυχενικές βίδες σε ενσωματωμένο μηχανισμό, παρουσιάζει αυξημένη σταθερότητα και αντίσταση στην διεγχειρητική και μετεγχειρητική στροφή της μηριαίας κεφαλής σε σύγκριση με το παραδοσιακό ενδομυελικό σύστημα ήλωσης. Μια βιομηχανική μελέτη έδειξε ότι το Intertan Nail διαθέτει περισσότερα βιομηχανικά οφέλη για την εσωτερική οστεοσύνθεση ασταθών καταγμάτων σε σύγκριση με το παραδοσιακό ενδομυελικό σύστημα ήλωσης Intertan Nail. Ορισμένες μελέτες ανέφεραν ότι η χειρουργική επέμβαση είχε καλό κλινικό αποτέλεσμα και χαμηλό αριθμό επιπλοκών. Η βιομηχανική μελέτη των Nüchtern et al. έδειξε ότι το Intertan Nail επιτυγχάνει μεγαλύτερη σταθερότητα με μεγαλύτερη απόσταση κορυφής και αντέχει σε υψηλότερα φορτία.