InterTAN Intramedullêre spyker

Intertrochanteriese heupfrakture is algemene en verwoestende beserings, veral vir bejaardes. Trochanteriese frakture (TF) is die tweede mees algemene frakture van die proksimale femur na femurnekfrakture en is belangrike bronne van morbiditeit en mortaliteit in vandag se verouderende bevolking.

Teen 2050 word beraam dat die jaarlikse aantal heupfrakture wêreldwyd 6,3 miljoen sal oorskry as gevolg van 'n verouderende demografie in baie Westerse lande. In die VSA alleen word beraam dat die aantal heupfrakture sal toeneem van ongeveer 320 000 per jaar tot 580 000 teen 2040. Hierdie toenemende vraag skep aansienlike spanning vir die gesondheidsdiens in terme van personeel en hulpbronne wat benodig word om hierdie pasiënte te bestuur. In die VSA word beraam dat gesondheidsorgkoste vir die bestuur van heupfrakture meer as $10 miljard per jaar beloop, terwyl die impak op die Britse gesondheidsdiens na raming $2 miljard per jaar is. Hierdie koste word nie net gedryf deur die koste van die akute chirurgiese prosedure nie, maar ook die post-akute sorg, insluitend rehabilitasie. Terwyl heupfraktuurchirurgie hoogs effektief is, is pasiënte geneig om aansienlike morbiditeit te ervaar in terme van pyn, ongemak en beperkte mobiliteit tydens hul herstel en in baie gevalle is dit onwaarskynlik dat hulle voor-fraktuur funksievlakke sal bereik. Studies dui ook daarop dat daar 'n verband is tussen heupfraktuur en verhoogde mortaliteitsyfers, met 30% meer sterftes as die ouderdomsgepaarde bevolkings met en sonder heupfraktuur. Versigtigheid moet egter geneem word met die interpretasie van sulke data, aangesien individue wat 'n heupfraktuur ervaar, inherent meer broos en vatbaar vir swak gesondheid kan wees.

Wêreldwyd neem die voorkoms van frakture van die proksimale femur toe as gevolg van 'n demografiese oorgang wat lei tot 'n hoër lewensverwagting.

Chirurgiese behandeling is die optimale strategie vir die bestuur van intertrochanteriese frakture, aangesien dit vroeë rehabilitasie en funksionele herstel moontlik maak.

Om die komplikasies van langdurige immobilisasie te verminder, het tydige operatiewe intervensies wat goeie stabilisering van die fraktuur en vroeë mobilisasie van die pasiënte bied, die voorkeuroplossing geword vir die behandeling van hierdie frakture. Eens was dinamiese heupskroef (DHS) interne fiksasie een van die mees primêre opsies, maar dit presteer minder goed met 'n relatief hoër voorkoms van interne fiksasiemislukking vir onstabiele TF. Daarbenewens kan hierdie chirurgiese prosedure lei tot aansienlike bloedverlies, sagteweefselskade en verergering van bestaande komorbiditeite by bejaarde pasiënte. Daarom het intramedullêre fiksasietoestelle meer gewild geword as gevolg van biomeganiese voordele in die behandeling van onstabiele TF in vergelyking met DHS interne fiksasie.

Die Intertan-spyker, wat 2 sefalocervikale skroewe in 'n geïntegreerde meganisme gebruik, toon toenemende stabiliteit en weerstand teen intraoperatiewe en postoperatiewe femurkoprotasie in vergelyking met die tradisionele intramedullêre spykerstelsel. 'n Biomeganiese studie het getoon dat die Intertan-spyker meer biomeganiese voordele inhou vir interne fiksasie van onstabiele frakture in vergelyking met die tradisionele intramedullêre spykerstelsel Intertan-spyker. Sommige studies het berig dat die chirurgiese prosedure 'n goeie kliniese uitkoms en 'n lae aantal komplikasies gehad het. Die biomeganiese studie van Nüchtern et al. het getoon dat die Intertan-spyker meer stabiliteit behaal met 'n hoër punt-apexafstand en die hoër belastings kan weerstaan.