InterTAN İntramedüller çivi

İntertrokanterik kalça kırıkları, özellikle yaşlılar için yaygın ve yıkıcı yaralanmalardır. Trokanterik kırıklar (TF), femur boyun kırıklarından sonra proksimal femurun en sık görülen ikinci kırıklarıdır ve günümüzün yaşlanan nüfusunda önemli bir morbidite ve mortalite kaynağıdır.

2050 yılına gelindiğinde, birçok Batı ülkesinde yaşlanan demografik yapı nedeniyle dünya çapında yıllık kalça kırığı sayısının 6,3 milyonu geçeceği tahmin edilmektedir. Sadece ABD'de kalça kırığı sayısının yılda yaklaşık 320.000'den 2040 yılına kadar 580.000'e çıkacağı tahmin edilmektedir. Bu artan talep, bu hastaların yönetimi için gereken personel ve kaynaklar açısından sağlık hizmetlerinde önemli bir gerginlik yaratmaktadır. ABD'de kalça kırıklarının yönetimi için sağlık hizmeti maliyetlerinin yılda 10 milyar doları aştığı tahmin edilirken, İngiltere'deki sağlık hizmetleri üzerindeki etkisinin yılda 2 milyar dolar olduğu tahmin edilmektedir. Bu maliyetler yalnızca akut cerrahi prosedürün maliyetlerinden değil, aynı zamanda rehabilitasyon da dahil olmak üzere akut sonrası bakımdan da kaynaklanmaktadır. Kalça kırığı ameliyatı oldukça etkili olmakla birlikte, hastaların iyileşme süreçlerinde ağrı, rahatsızlık ve sınırlı hareket kabiliyeti açısından önemli morbidite yaşamaları muhtemeldir ve birçok durumda kırık öncesi işlev seviyelerine ulaşmaları olası değildir. Çalışmalar ayrıca kalça kırığı ile artan ölüm oranları arasında bir ilişki olduğunu ve kalça kırığı olan ve olmayan yaş eşleştirilmiş popülasyonlara göre %30 daha fazla ölüm gözlemlendiğini göstermektedir. Ancak, kalça kırığı geçiren bireyler doğası gereği daha kırılgan ve sağlık sorunlarına daha yatkın olabileceğinden, bu tür verileri yorumlarken dikkatli olunmalıdır.

Dünya genelinde demografik geçişin artması ve buna bağlı olarak yaşam süresinin uzaması nedeniyle proksimal femur kırıklarının görülme sıklığı artmaktadır.

İntertrokanterik kırıkların tedavisinde cerrahi tedavi en uygun stratejidir, çünkü erken rehabilitasyon ve fonksiyonel iyileşmeye olanak sağlar.

Uzun süreli immobilizasyonun komplikasyonlarını azaltmak için, kırığın sağlam bir şekilde sabitlenmesini ve hastaların erken mobilizasyonunu sağlayan zamanında cerrahi müdahaleler, bu kırıkların tedavisinde tercih edilen çözüm haline gelmiştir. Dinamik kalça vidası (DHS) internal fiksasyonu bir zamanlar en temel seçeneklerden biri olmasına rağmen, instabil TF'de nispeten daha yüksek bir internal fiksasyon başarısızlığı insidansı ile daha az başarılıdır. Ayrıca, bu cerrahi prosedür yaşlı hastalarda önemli kan kaybına, yumuşak doku hasarına ve mevcut komorbiditelerin kötüleşmesine neden olabilir. Bu nedenle, instabil TF tedavisinde DHS internal fiksasyona kıyasla biyomekanik avantajları nedeniyle intramedüller fiksasyon cihazları daha popüler hale gelmiştir.

Entegre bir mekanizmada 2 sefaloservikal vida kullanan Intertan Çivisi, geleneksel intramedüller çivileme sistemine kıyasla ameliyat sırasında ve sonrasında femur başı rotasyonuna karşı artan stabilite ve direnç göstermektedir. Biyomekanik bir çalışma, Intertan Çivisi'nin, geleneksel intramedüller çivileme sistemi Intertan Çivisi'ne kıyasla instabil kırıkların internal fiksasyonunda daha fazla biyomekanik faydaya sahip olduğunu göstermiştir. Bazı çalışmalar, cerrahi prosedürün iyi klinik sonuçlar verdiğini ve düşük sayıda komplikasyona sahip olduğunu bildirmiştir. Nüchtern ve ark. tarafından yapılan biyomekanik çalışma, Intertan Çivisi'nin daha yüksek uç apeks mesafesiyle daha fazla stabilite sağladığını ve daha yüksek yüklere dayanabildiğini göstermiştir.