แผ่นล็อคหน้าอกไทเทเนียม

การผ่าตัดเปิดกระดูกอกส่วนกลาง (Median sternotomy) ยังคงเป็นแผลผ่าตัดที่ใช้บ่อยที่สุดในผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดหัวใจ การติดเชื้อที่แผลลึกบริเวณกระดูกอก (Deep sternal wound infections: DSWI) เป็นภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงหลังการผ่าตัดเปิดกระดูกอก แม้ว่าอัตราการเกิด DSWI จะค่อนข้างต่ำ (ช่วง 0.4 ถึง 5.1%) แต่ก็สัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตและการเจ็บป่วยที่สูงขึ้น การพักรักษาตัวในโรงพยาบาลนานขึ้น และความทุกข์ทรมานและค่าใช้จ่ายของผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้น การรักษา DSWI แบบดั้งเดิมประกอบด้วยการขูดเอาเนื้อตายออก การดูดสูญญากาศ (Wound Vacuum Therapy: VAC) และการสร้างสายใหม่กระดูกอก อย่างไรก็ตาม กระดูกอกที่ฉีกขาดและติดเชื้อบางครั้งมีความเปราะบางมาก ซึ่งการสร้างสายใหม่อาจใช้ไม่ได้ผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีโรคร่วมหลายชนิด มักปรึกษาศัลยแพทย์ตกแต่งเพื่อการสร้างผนังทรวงอกใหม่ หากการสร้างสายใหม่ไม่สามารถทำให้กระดูกอกมั่นคงได้

กระดูกอกหักคิดเป็นประมาณ 3-8% ของจำนวนผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาเนื่องจากการบาดเจ็บบริเวณทรวงอก ภาวะนี้พบได้บ่อยและมักเกิดจากการบาดเจ็บโดยตรงที่กระดูกอกด้านหน้าและรุนแรง กระดูกอกหักส่วนใหญ่สามารถรักษาให้หายได้ด้วยการรักษาแบบประคับประคอง แต่ในบางกรณีที่กระดูกอกไม่มั่นคงหรือเคลื่อนตำแหน่งอย่างเห็นได้ชัด อาจนำไปสู่ภาวะทุพพลภาพรุนแรง เช่น อาการเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง หายใจลำบาก ไอเรื้อรัง และการเคลื่อนไหวของผนังทรวงอกผิดปกติ

การรักษาที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับภาวะนี้คือการตรึงกระดูกโดยใช้เครื่องรัดตัวและนอนพักเป็นเวลาหลายเดือน หรือการตรึงด้วยลวดเหล็ก การรักษามักล้มเหลวเนื่องจากการสูญเสียความแข็งแรงหรือผลกระทบจากการตัดลวด ผู้เขียนหลายท่านรายงานถึงประโยชน์ของการตรึงกระดูกภายในด้วยแผ่นเพลทสำหรับการติดเชื้อที่กระดูกอกหรือการไม่เชื่อมต่อกระดูกหลังการผ่าตัดกระดูกอก การชุบโลหะที่กระดูกอกดูเหมือนจะเป็นทางเลือกการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับแผลแยกที่เกี่ยวข้องกับความไม่มั่นคงของกระดูกอก เทคนิคการปิดผนึกด้วยลวดเหล็กเหมาะสำหรับการผ่าตัดกระดูกอกตามยาว แต่กระดูกอกหักจากการบาดเจ็บส่วนใหญ่มักเป็นกระดูกหักตามขวางหรือกระดูกหักแบบไม่เชื่อมต่อ ในกรณีเหล่านี้ การตรึงกระดูกภายในด้วยแผ่นเพลทไทเทเนียมเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า

การยึดแผ่นไทเทเนียมดูเหมือนจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการรักษาผ่าตัดกระดูกอก เมื่อเทียบกับการรักษาแบบเดิม การยึดแผ่นไทเทเนียมช่วยลดขั้นตอนการขูดเอาเนื้อเยื่อที่ตายแล้วออกและรักษาไม่สำเร็จ ขณะเดียวกัน แผ่นไทเทเนียมแบบแยกส่วน (Split Type) จะใช้คลิปรูปตัว U ซึ่งสามารถถอดออกได้ในกรณีฉุกเฉิน