صفحه قفل سینه تیتانیومی

استرنوتومی میانی همچنان رایج‌ترین برش مورد استفاده در بیمارانی است که تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند. عفونت زخم عمیق جناغ (DSWI) یک عارضه جدی پس از استرنوتومی است. اگرچه میزان DSWI نسبتاً پایین است (محدوده 0.4 تا 5.1 درصد)، اما با مرگ و میر و عوارض بالاتر، مدت طولانی بستری در بیمارستان و افزایش رنج و هزینه بیمار همراه است. درمان مرسوم DSWI شامل دبریدمان زخم، وکیوم تراپی زخم (VAC) و سیم‌کشی مجدد جناغ است. با این حال، جناغ‌های پاره شده و عفونی گاهی اوقات بسیار شکننده هستند که سیم‌کشی مجدد ممکن است مؤثر نباشد، به خصوص در بیمارانی که بیماری‌های همراه متعددی دارند. اگر سیم‌کشی مجدد نتواند جناغ را تثبیت کند، اغلب برای بازسازی دیواره قفسه سینه به جراحی پلاستیک مراجعه می‌شود.

شکستگی جناغ سینه حدود ۳ تا ۸ درصد از موارد بستری به دلیل ترومای قفسه سینه را تشکیل می‌دهد. این شکستگی غیرمعمول نیست و اغلب در اثر ضربه مستقیم، از جلو و غیرنافذ به جناغ سینه ایجاد می‌شود. اکثر شکستگی‌های جناغ سینه با درمان محافظه‌کارانه بهبود می‌یابند، اما موارد کمی که با بی‌ثباتی یا جابجایی آشکار همراه هستند، می‌توانند منجر به شرایط ناتوان‌کننده شدید، از جمله درد شدید قفسه سینه، تنگی نفس، سرفه مداوم و حرکت متناقض دیواره قفسه سینه شوند.

درمانی که اغلب برای این بیماری استفاده می‌شود، تثبیت با کرست و استراحت در رختخواب برای ماه‌ها یا تثبیت با سیم فولادی است. این درمان اغلب به دلیل از دست دادن استحکام کششی یا اثر قطع سیم، با شکست مواجه می‌شود. بسیاری از نویسندگان اثر مفید تثبیت داخلی با پلاک را برای عفونت جناغ یا جوش نخوردن پس از استرنوتومی گزارش کرده‌اند. به نظر می‌رسد پلاک‌گذاری جناغ یک گزینه درمانی مؤثر برای باز شدن زخم مرتبط با بی‌ثباتی جناغ باشد. تکنیک آب‌بندی با سیم فولادی برای استرنوتومی طولی مناسب است، اما بیشتر شکستگی‌های تروماتیک جناغ، شکستگی‌های عرضی یا جوش نخورده هستند. در این موارد، تثبیت داخلی با یک پلاک قفل‌کننده تیتانیومی انتخاب بهتری است.

به نظر می‌رسد تثبیت صفحه تیتانیومی روشی مؤثر در درمان جراحی‌های استرنوم باشد. در مقایسه با درمان‌های مرسوم، تثبیت صفحه استرنوم با دبریدمان کمتر و شکست درمان کمتری همراه است. در همین حال، در صفحه شکاف‌دار از گیره U شکل استفاده شده است که می‌تواند در مواقع اضطراری آزاد شود.