แผ่นสี่เหลี่ยมขนาดเล็กแบบล็อคใบหน้าและขากรรไกร

แผ่นล็อคคืออุปกรณ์ตรึงกระดูกหักที่มีรูเกลียวสำหรับล็อค แผ่นล็อคช่วยให้กระดูกยึดติดกับแผ่นได้แน่นยิ่งขึ้น ทำให้แขนขาที่ถูกตัดมีความมั่นคงมากขึ้นหลังจากการปรับตำแหน่งใหม่

แผ่นล็อคถูกนำมาใช้ครั้งแรกเมื่อ 20 ปีที่แล้วในศัลยกรรมกระดูกสันหลังและใบหน้าเพื่อรักษาเสถียรภาพของกระดูกหัก พร้อมทั้งลดการผ่าตัดเนื้อเยื่ออ่อนและการบาดเจ็บที่มาก

แผ่นล็อคคืออุปกรณ์ตรึงกระดูกหักที่มีรูเกลียว ซึ่งแผ่นจะทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์ตรึงมุมเมื่อใส่สกรูที่มีหัวเกลียวเข้าไป สามารถมีรูล็อคและไม่ล็อคได้สำหรับการใส่สกรูที่แตกต่างกัน แผ่นใดๆ ที่สามารถขันเข้ากับสกรูหรือสลักเกลียวมุมคงที่ (มั่นคง) ได้นั้นโดยพื้นฐานแล้วคือแผ่นล็อค การตรึงแผ่นเหล็กไม่ได้ขึ้นอยู่กับแรงเสียดทานของกระดูกเพื่อให้เกิดการเชื่อมต่อ แต่ขึ้นอยู่กับโครงสร้างการล็อกของแผ่นเหล็กเองโดยสิ้นเชิง ช่องว่างบางส่วนสามารถเว้นไว้ระหว่างแผ่นเหล็กและพื้นผิวกระดูก ซึ่งช่วยขจัดผลเสียจากการสัมผัสอย่างหนักระหว่างแผ่นเหล็กและกระดูก และช่วยเพิ่มการไหลเวียนของเลือด การเจริญเติบโต และการฟื้นตัวของเยื่อหุ้มกระดูกได้อย่างมาก ความแตกต่างทางชีวกลศาสตร์หลักระหว่างแผ่นเหล็กแบบดั้งเดิมและแผ่นเหล็กแบบดั้งเดิมคือ แผ่นเหล็กแบบดั้งเดิมอาศัยแรงเสียดทานที่ส่วนต่อระหว่างกระดูกและแผ่นเหล็กเพื่อกดกระดูก

สกรูยึดเป็นแบบเกลียวปล่อย สามารถใช้งานได้โดยไม่ต้องเจาะหรือเจาะกระดูก ไม่มีแรงกดระหว่างแผ่นเหล็กกับเปลือกกระดูก จึงไม่มีแรงกดทับเยื่อหุ้มกระดูก ช่วยปกป้องการไหลเวียนของเลือดไปยังเยื่อหุ้มกระดูก ในด้านเทคนิคการผ่าตัด สกรูยึดนี้สามารถตอบสนองความต้องการของการผ่าตัดแบบแผลเล็ก และสามารถปกป้องการไหลเวียนของเลือดในบริเวณที่กระดูกหักได้เป็นอย่างดี จึงไม่จำเป็นต้องผ่าตัดปลูกถ่ายกระดูก โครงสร้างยึดตรึงภายในมีความยืดหยุ่น เมื่อมีแรงกดทับ จะมีแรงกระตุ้นระหว่างบล็อกกระดูกหัก ซึ่งเอื้อต่อการสร้างแคลลัสและการสมานตัวของกระดูกหัก

หลังจากการแตกหักของใบหน้าและขากรรไกร ส่วนใหญ่จะเป็นการลดและตรึงฟัน สัญญาณสำคัญของการลดการแตกหักของขากรรไกรคือการฟื้นฟูความสัมพันธ์การสบฟันปกติของฟันบนและฟันล่าง นั่นคือความสัมพันธ์การสัมผัสกันอย่างกว้างขวางของฟัน มิฉะนั้น จะส่งผลต่อการฟื้นฟูการทำงานของการบดเคี้ยวหลังจากการหายของกระดูกหัก มีสามวิธีในการรีเซ็ตทั่วไป:

1. การจัดกระดูกโดยการผ่าตัด: ในระยะเริ่มแรกของการแตกหักของขากรรไกร ส่วนของกระดูกหักจะค่อนข้างมีการเคลื่อนไหว และส่วนของกระดูกหักที่เคลื่อนสามารถกลับสู่ตำแหน่งปกติได้ด้วยมือ

2. การลดแรงดึง: หลังจากขากรรไกรหัก หลังจากเวลาผ่านไปนาน (มากกว่าสามสัปดาห์ของกระดูกขากรรไกรบน มากกว่าสี่สัปดาห์ของขากรรไกรล่าง) กระดูกหักมีเนื้อเยื่อพังผืดบางส่วนที่สมานตัว การลดแรงดึงด้วยมือไม่ประสบผลสำเร็จ จึงสามารถใช้วิธีการลดแรงดึงได้ การดึงขากรรไกรอเนกประสงค์สำหรับกระดูกขากรรไกรล่างที่หัก คือการเคลื่อนตัวของส่วนที่หักของส่วนย่อยของการวางเฝือกโค้งฟัน จากนั้นระหว่างเฝือกโค้งฟันและกระดูกขากรรไกรบน โดยใช้ยางรัดเล็กๆ เพื่อดึงอย่างยืดหยุ่น เพื่อที่จะค่อยๆ ฟื้นฟูความสัมพันธ์ของการสบฟันให้เป็นปกติ หลังจากกระดูกขากรรไกรบนหัก หากส่วนที่หักเลื่อนไปด้านหลัง สามารถวางเฝือกโค้งฟันบนฟันบน และทำฝาเฝือกที่มีตัวยึดโลหะบนหัวได้ แรงดึงยืดหยุ่นสามารถทำได้ระหว่างเฝือกโค้งของฟันและตัวยึดโลหะ เพื่อให้สามารถคืนสภาพส่วนที่หักของกระดูกขากรรไกรบนไปข้างหน้าได้ แรงดึงตามแรงโน้มถ่วงแนวนอนยังสามารถใช้ได้เมื่อจำเป็นต้องใช้แรงดึงมาก

3. การลดแบบเปิด: ข้อบ่งชี้สำหรับการลดแบบเปิดนั้นกว้าง ควรทำการลดแบบเปิดเมื่อส่วนของกระดูกหักเคลื่อนเป็นเวลานานและมีการรักษาแบบมีเส้นใยหรือการสมานตัวของกระดูกที่ผิดปกติ และการลดไม่สามารถทำได้ด้วยการจัดการหรือการดึง เนื้อเยื่อเส้นใยที่เกิดขึ้นในการรักษาแบบเคลื่อนระหว่างปลายกระดูกหักที่หักจะถูกตัดออกหรือตัดหนังด้านออก และผ่าตัดขากรรไกรอีกครั้งเพื่อกลับสู่ตำแหน่งปกติ การลดแบบเปิดมักใช้สำหรับกระดูกหักใหม่หรือกระดูกหักแบบเปิดที่ยากต่อการลดด้วยมือหรือความไม่มั่นคงหลังการลด