De kuitbeen (fibula) en scheenbeen (tibia) zijn de twee lange botten van het onderbeen. De kuitbeen (fibula) is een klein botje aan de buitenkant van het onderbeen. De tibia (tibia) is het dragende bot en bevindt zich aan de binnenkant van het onderbeen.
De fibula (kuitbeen) en de tibia (scheenbeen) komen samen in het knie- en enkelgewricht. Deze twee botten helpen de enkel- en onderbeenspieren te stabiliseren en ondersteunen.
Een fibulafractuur wordt gebruikt om een breuk in het kuitbeen te beschrijven. Een krachtige impact, zoals de landing na een hoge sprong of een impact op de buitenkant van het been, kan een breuk veroorzaken. Zelfs het verzwikken of verzwikken van de enkel zet druk op het kuitbeen, wat tot een breuk kan leiden.
Inhoud van dit artikel:
Soorten fibulafractuur
Behandeling
Revalidatie en fysiotherapie
Soorten fibulafractuur
Fibulafracturen kunnen op elk punt van het bot voorkomen en kunnen variëren in ernst en type. Er zijn verschillende soorten fibulafracturen:
Lbijvoorbeeld botten
Het kuitbeen is het kleinste van de twee beenbotten en wordt soms ook wel kuitbeen genoemd.
Laterale malleolusfracturen ontstaan wanneer de fibula bij de enkel is gebroken
Fibulakopfracturen komen voor aan het bovenste uiteinde van de fibula ter hoogte van de knie
Avulsiefracturen ontstaan wanneer een klein stukje bot dat vastzit aan een pees of ligament wordt losgetrokken van het hoofdgedeelte van het bot
Stressfracturen beschrijven een situatie waarbij het kuitbeen beschadigd raakt als gevolg van herhaaldelijke belasting, zoals hardlopen of wandelen.
Fibula-schachtfracturen ontstaan in het middengedeelte van de fibula na een verwonding zoals een directe klap op het gebied
Een kuitbeenfractuur kan het gevolg zijn van veel verschillende verwondingen. Het wordt vaak geassocieerd met een verzwikte enkel, maar kan ook het gevolg zijn van een onhandige landing, een val of een directe klap op de buitenkant van het onderbeen of de enkel.
Fibulafracturen komen vaak voor bij sporten, vooral bij sporten waarbij gerend, gesprongen of snel van richting veranderd moet worden, zoals voetbal, basketbal en soccer.
Symptomen
Pijn, zwelling en gevoeligheid zijn enkele van de meest voorkomende tekenen en symptomen van een gebroken kuitbeen. Andere tekenen en symptomen zijn:
Onvermogen om gewicht te dragen op het geblesseerde been
Bloedingen en blauwe plekken in het been
Zichtbare misvorming
Gevoelloosheid en koude in de voet
Zacht om aan te raken
Diagnose
Mensen die hun been hebben geblesseerd en een van de symptomen ervaren, moeten een arts raadplegen voor een diagnose. De volgende stappen worden doorlopen tijdens het diagnoseproces:
Lichamelijk onderzoek: Er wordt een grondig onderzoek uitgevoerd en de arts zal op zoek gaan naar opvallende misvormingen
Röntgenfoto: Deze worden gebruikt om de breuk te bekijken en te zien of er een bot is verplaatst
Magnetic resonance imaging (MRI): Dit type onderzoek levert een gedetailleerdere scan op en kan gedetailleerde beelden van de binnenkant van botten en zachte weefsels genereren
Botscans, computertomografie (CT) en andere tests kunnen worden aangevraagd om een nauwkeurigere diagnose te stellen en de ernst van de kuitbeenfractuur te beoordelen.
Behandeling
gebroken kuitbeen
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen enkelvoudige en samengestelde kuitbeenfracturen, afhankelijk van de vraag of de huid is gebroken of het bot is blootgelegd.
De behandeling van een kuitbeenfractuur kan variëren en hangt sterk af van de ernst van de breuk. Een fractuur wordt geclassificeerd als open of gesloten.
Open fractuur (gecompliceerde fractuur)
Bij een open fractuur steekt het bot door de huid heen en is het zichtbaar. Ook is er een diepe wond waardoor het bot door de huid heen zichtbaar is.
Open fracturen zijn vaak het gevolg van een hoogenergetisch trauma of een directe klap, zoals een val of een aanrijding met een motorvoertuig. Dit type fractuur kan ook indirect ontstaan, bijvoorbeeld door een hoogenergetisch verdraaiingsletsel.
De kracht die nodig is om dit soort fracturen te veroorzaken, betekent dat patiënten vaak extra letsel oplopen. Sommige verwondingen kunnen zelfs levensbedreigend zijn.
Volgens de American Academy of Orthopedic Surgeons is er een kans van 40 tot 70 procent dat er elders in het lichaam trauma optreedt.
Artsen zullen open kuitbeenfracturen onmiddellijk behandelen en op zoek gaan naar andere verwondingen. Er worden antibiotica toegediend om infectie te voorkomen. Indien nodig wordt ook een tetanusprik gegeven.
De wond wordt grondig schoongemaakt, onderzocht, gestabiliseerd en vervolgens afgedekt zodat deze kan genezen. Een open reductie en interne fixatie met plaat en schroeven kunnen nodig zijn om de fractuur te stabiliseren. Als de botten niet aan elkaar groeien, kan een bottransplantaat nodig zijn om de genezing te bevorderen.
Gesloten fractuur (eenvoudige fractuur)
Bij een gesloten fractuur is het bot gebroken, maar de huid blijft intact.
Het doel van de behandeling van gesloten fracturen is om het bot terug op zijn plaats te zetten, de pijn te beheersen, de fractuur de tijd te geven om te genezen, complicaties te voorkomen en de normale functie te herstellen. De behandeling begint met het omhoog leggen van het been. IJs wordt gebruikt om de pijn te verlichten en de zwelling te verminderen.
Als er geen operatie nodig is, worden krukken gebruikt voor mobiliteit en wordt een brace, gips of looprek aanbevolen tijdens het genezingsproces. Zodra het gebied genezen is, kunnen mensen met behulp van een fysiotherapeut verzwakte gewrichten strekken en versterken.
Er zijn twee hoofdtypen operaties als een patiënt deze nodig heeft:
Bij gesloten repositie wordt het bot terug in de oorspronkelijke positie gebracht zonder dat er een incisie hoeft te worden gemaakt op de plaats van de fractuur.
Open reductie en interne fixatie zorgen ervoor dat het gebroken bot weer in de oorspronkelijke positie wordt gebracht met behulp van hardware zoals platen, schroeven en staven.
De enkel wordt in het gips of in een breukbeschermer geplaatst totdat het genezingsproces voltooid is.
Revalidatie en fysiotherapie
Na enkele weken in het gips of een spalk te hebben gezeten, merken de meeste mensen dat hun been zwak is en hun gewrichten stijf. De meeste patiënten hebben fysieke revalidatie nodig om ervoor te zorgen dat hun been weer volledig sterk en flexibel wordt.
fysiotherapie
Het kan nodig zijn om fysiotherapie te ondergaan om de volledige kracht in het been terug te krijgen.
Een fysiotherapeut zal elke persoon individueel beoordelen om het beste behandelplan te bepalen. De therapeut kan verschillende metingen doen om de conditie van de persoon te beoordelen. Deze metingen omvatten:
Bewegingsbereik
Kracht
Chirurgische beoordeling van littekenweefsel
Hoe de patiënt loopt en gewicht draagt
Pijn
Fysiotherapie begint meestal met enkelversterkende oefeningen en mobiliteitsoefeningen. Zodra de patiënt sterk genoeg is om gewicht op het geblesseerde gebied te zetten, worden loop- en stapoefeningen vaak gedaan. Evenwicht is essentieel om weer zelfstandig te kunnen lopen. Oefeningen op een wiebelbord zijn een uitstekende manier om aan evenwicht te werken.
Veel mensen krijgen oefeningen mee die ze thuis kunnen doen om het genezingsproces verder te bevorderen.
Herstel op lange termijn
Een goede behandeling en revalidatie onder begeleiding van een arts vergroten de kans dat de persoon zijn volledige kracht en beweeglijkheid terugkrijgt. Om toekomstige fibulafractuur te voorkomen, is het voor personen die risicovolle sporten beoefenen, van belang om de juiste veiligheidsuitrusting te dragen.
Mensen kunnen hun risico op botbreuken verminderen door:
Het dragen van geschikt schoeisel
Volg een dieet vol calciumrijke voedingsmiddelen zoals melk, yoghurt en kaas om de botsterkte te helpen opbouwen
Gewichtdragende oefeningen doen om de botten te versterken
Mogelijke complicaties
Gebroken kuitbeenderen genezen doorgaans zonder verdere problemen, maar de volgende complicaties zijn mogelijk:
Degeneratieve of traumatische artritis
Abnormale misvorming of blijvende invaliditeit van de enkel
Langdurige pijn
Blijvende schade aan de zenuw en bloedvaten rond het enkelgewricht
Abnormale drukopbouw in de spieren rond de enkel
Chronische zwelling van de extremiteit
De meeste kuitbeenfracturen leiden niet tot ernstige complicaties. Binnen enkele weken tot enkele maanden herstellen de meeste patiënten volledig en kunnen ze hun normale activiteiten voortzetten.
Geplaatst op: 31-08-2017