lamina rectangula minima maxillofacialis claudens

Lamina obfirmans est instrumentum ad fracturas figendas cum foramine obfirmante. Lamina obfirmans permittit os firmius ad laminam adhaerere, membrum amputatum post repositionem stabilius reddens.

Laminae clausae primum abhinc viginti annos in chirurgia spinae et maxillofaciali adhibitae sunt ad fracturas stabiliendas, dum dissectionem et laesionem textuum mollium amplam minuebant.

Lamina obfirmans est instrumentum fixationis fracturae cum foraminibus filatis, in quo lamina fungitur ut instrumentum fixationis angularis cum cochlea capite filato inseritur. Foramina tam obfirmantia quam non obfirmantia ad varias insertiones cochlearum praeberi possunt. Quaevis lamina quae in cochleam vel clavum angularem fixum (stabilium) inseri potest essentialiter lamina obfirmans est. Fixatio laminae ferreae non a frictione ossis pendet ad nexum efficiendum, sed omnino a structura obfirmante ipsa laminae ferreae pendet. Interlacuna quaedam inter laminam ferream et superficiem ossis relinqui potest, quae effectum adversum contactus gravis inter laminam ferream et os eliminat, et sanguinis copiam necnon incrementum ac recuperationem periostei magnopere emendat. Differentia biomechanica principalis inter laminam ferream traditionalem et laminam ferream traditionalem est quod haec posterior vim frictionis in interfacie ossis-laminae ad os comprimendum nititur.

Cochlea obfirmans est cochlea autoperforans et sine perforatione vel terebra ossea adhiberi potest. Nulla pressio est inter laminam ferream et corticem ossis, ita nulla pressio in periosteum est, ut sanguinis copia periostei protegatur. Quod ad artem chirurgicam attinet, requisitis operationis minimaliter invasivae satisfacere potest, et localem sanguinis copiam fracturae bene protegere potest, ita ut operatio insitionis ossis non necessaria sit. Structura fixationis internae elastica est. Praesente pondere, stimulatio tensionis inter partes fracturae est, quae formationi calli et sanationi fracturae conducit.

Post fracturam maxillofacialem, praecipue reductio et fixatio agitur. Signum grave reductionis fracturae maxillae est restituere normalem relationem occlusalem dentium superiorum et inferiorum, id est, latam relationem contactus dentium. Alioquin recuperationem functionis masticationis post sanationem fracturae afficiet. Tres modi communes restitutionis sunt:

1. Reductio manipulativa: in primo stadio fracturae maxillae, segmentum fracturae relative activum est, et segmentum fracturae dislocatum manu ad positionem normalem reduci potest.

2. Reductio tractionis: Post fracturam maxillae, post longum tempus (plus quam tres hebdomades maxillae, plus quam quattuor hebdomades mandibulae), fractura pars textus fibrosi sanata est, reductio manualis non prospera est, methodus reductionis tractionis adhiberi potest. Tractio maxillae multiproposita fracturae mandibulae fit, in osse mandibulae sectionis fracturae dislocationem subsectionis feruli arcus dentalis ponitur, deinde inter ferulam arcus dentalis et maxillarem, parva fascia elastica ad tractionem elasticam adhibetur, ut paulatim normalem relationem occlusalem restituatur. Post fracturam maxillarem, si segmentum fracturae retrorsum movetur, ferulam arcus dentalis in dentitione maxillari poni potest, et pileum gypsum cum fulcro metallico in capite fieri potest. Tractio elastica inter ferulam arcus dentalis et fulcrum metallicum fieri potest, ut segmentum fracturae maxillaris antrorsum restitui possit. Tractio gravitatis horizontalis etiam adhiberi potest cum magna vis tractionis requiritur.

3. Reductio aperta: Indicationes reductionis apertae latae sunt. Reductio aperta peragenda est cum segmentum fracturae diu dislocatum est et sanatio fibrosa vel sanatio malalignmenti ossium adest, et reductio manipulatione vel tractione effici non potest. Textus fibrosus in sanatione luxationis inter fines fractos fracturae formatus exciditur vel callus sculpitur, et maxilla iterum dissecatur ut ad positionem normalem revertatur. Reductio aperta plerumque adhibetur pro fracturis recentibus vel fracturis apertis cum difficultate in reductione manuali vel instabilitate post reductionem.