قفل کردن مینی پلاک مستقیم فک و صورت

جراحی ارتوپدی یا ارتوپدی، یکی از شاخه‌های جراحی است. ارتوپدی به سیستم اسکلتی عضلانی می‌پردازد. جراحان ارتوپدی از روش‌های جراحی و غیرجراحی برای درمان آسیب‌های اسکلتی عضلانی، بیماری‌های ستون فقرات، آسیب‌های ورزشی، بیماری‌های دژنراتیو، عفونت‌ها، تومورها و اختلالات مادرزادی استفاده می‌کنند.

۲۵ عمل رایج انجام شده توسط جراحان ارتوپد به ترتیب عبارتند از: آرتروسکوپی زانو و منیسکتومی، آرتروسکوپی شانه و رفع فشار، آزادسازی تونل کارپال، آرتروسکوپی زانو و کندروپلاستی، برداشتن ایمپلنت نگهدارنده، آرتروسکوپی زانو و بازسازی رباط صلیبی قدامی، تعویض مفصل زانو، ترمیم شکستگی گردن استخوان ران، ترمیم شکستگی تروکانتر، دبریدمان پوست/عضله/استخوان/شکستگی، آرتروسکوپی زانو ترمیم هر دو منیسک، تعویض مفصل ران، آرتروسکوپی شانه/برش ترقوه انتهایی، ترمیم تاندون روتاتور کاف، ترمیم شکستگی رادیوس (استخوان)/اولنا، لامینکتومی، ترمیم شکستگی مچ پا (نوع دو قوزکی)، آرتروسکوپی شانه و دبریدمان، فیوژن ستون فقرات کمری، ترمیم شکستگی قسمت انتهایی رادیوس، جراحی دیسک بین مهره‌ای کمر، برش غلاف تاندون انگشت، ترمیم شکستگی مچ پا (فیبولا)، ترمیم شکستگی شفت استخوان ران، ترمیم شکستگی تروکانتر.

آسیب‌های فک و صورت در کودکان و همچنین بزرگسالان معمولاً ناشی از آسیب‌های ورزشی، سقوط، ضرب و شتم، تصادفات وسایل نقلیه، ضربات غیرنافذ، ضربات مشت یا اشیاء است. حمله حیوانات، شلیک گلوله، انفجار و سایر آسیب‌های زمان جنگ نیز می‌توانند باعث شکستگی استخوان صورت شوند. آسیب‌های ناشی از وسایل نقلیه یکی از علل اصلی آسیب‌های صورت در زندگی شهری است. آسیب معمولاً زمانی رخ می‌دهد که صورت به بخشی از فضای داخلی وسیله نقلیه، مانند فرمان، برخورد می‌کند. علاوه بر این، کیسه‌های هوا می‌توانند هنگام باز شدن باعث ساییدگی و پارگی قرنیه در صورت شوند.

آسیب‌های استخوان صورت را می‌توان تقریباً به استخوان بینی، فک بالا و فک پایین تقسیم کرد. فک پایین ممکن است در سمفیز، بدنه، زاویه، راموس و کندیل خود دچار شکستگی شود. استخوان گونه و استخوان پیشانی نیز از دیگر مکان‌های شکستگی هستند. شکستگی‌ها همچنین ممکن است در استخوان‌های کام و استخوان‌هایی که برای تشکیل حدقه چشم به هم می‌رسند، رخ دهد.

در آغاز قرن بیستم، رنه لو فورت مکان‌های معمول شکستگی‌های صورت را ترسیم کرد؛ این شکستگی‌ها اکنون به عنوان شکستگی‌های لو فورت I، II و III شناخته می‌شوند (راست). شکستگی‌های لو فورت I که به آن گوئرین یا شکستگی‌های افقی فک بالا نیز گفته می‌شود، فک بالا را درگیر می‌کند و آن را از کام جدا می‌کند. شکستگی‌های لو فورت II که به آن شکستگی‌های هرمی فک بالا نیز گفته می‌شود، از استخوان‌های بینی و لبه کاسه چشم عبور می‌کنند. شکستگی‌های لو فورت III که به آن شکستگی‌های جداشدگی جمجمه‌ای-صورتی و شکستگی‌های عرضی صورت نیز گفته می‌شود، از جلوی فک بالا عبور می‌کنند و استخوان اشکی، لامینا پاپیراسه و کف کاسه چشم را درگیر می‌کنند و اغلب استخوان اتموئید را درگیر می‌کنند و جدی‌ترین نوع شکستگی‌ها هستند. شکستگی‌های لو فورت که 10 تا 20 درصد از شکستگی‌های صورت را تشکیل می‌دهند، اغلب با سایر آسیب‌های جدی همراه هستند.

درمان‌های جراحی برای ترمیم شکستگی استخوان فک و صورت انجام می‌شوند، که هدف آنها ترمیم ساختار استخوانی طبیعی صورت و به جا گذاشتن کمترین اثر ظاهری از آسیب‌دیدگی تا حد امکان است. آسیب‌های استخوانی را می‌توان با صفحات تیتانیوم خالص و پیچ‌های آلیاژ تیتانیوم درمان کرد. مواد قابل جذب نیز گزینه دیگری هستند که در دسترس می‌باشند.

ترومای فک و صورت به ندرت تهدیدی برای زندگی محسوب می‌شود، اما اغلب با آسیب‌های خطرناک، انسداد راه هوایی و سایر عوارض تهدیدکننده زندگی همراه است. راه هوایی می‌تواند به دلیل خونریزی، تورم بافت‌های اطراف یا آسیب به ساختارها مسدود شود. سوختگی صورت می‌تواند باعث تورم بافت‌ها و در نتیجه انسداد راه هوایی شود. ترکیبی از شکستگی‌های بینی، فک بالا و فک پایین می‌تواند بر راه هوایی تأثیر بگذارد. لازم است که به طور منظم راه هوایی را کنترل کنید، زیرا مشکلات راه هوایی ممکن است دیرتر از آسیب اولیه رخ دهد.

استخوان‌ها باید در اسرع وقت به جای خود بازگردانده شوند، زیرا ممکن است اعصاب و عضلات توسط استخوان‌های شکسته گیر افتاده باشند. شکستگی کف کاسه چشم یا شکستگی استخوان دیواره کاسه چشم می‌تواند عضلات رکتوس داخلی یا رکتوس تحتانی را گیر بیندازد.

در زخم‌های صورت، مجاری اشکی و اعصاب صورت ممکن است آسیب ببینند. شکستگی استخوان پیشانی می‌تواند در تخلیه سینوس پیشانی اختلال ایجاد کند و باعث سینوزیت شود. عفونت یکی دیگر از عوارض احتمالی است.