Fibula et tibia sunt duo ossa longa cruris inferioris. Fibula, sive os surae, est os parvum in parte exteriori cruris situm. Tibia, sive crus, est os pondus sustinens et in parte interiori cruris inferioris sita est.
Fibula et tibia in articulationibus genu et talocruralis coniunguntur. Duo ossa musculos talocruralis et cruris inferioris stabilire et sustinere adiuvant.
Fractura fibulae ad describendam fracturam in osse fibulae adhibetur. Impetus vehemens, ut post saltum in altum cadens vel quilibet impetus in exteriorem partem cruris, fracturam causare potest. Etiam volutatio vel distorsio talarii pressionem in os fibulae imponit, quae ad fracturam ducere potest.
Contenta huius articuli:
Genera fracturae fibulae
Curatio
Rehabilitatio et therapia physica
Genera fracturae fibulae
Fracturae fibulae in quolibet loco ossis fieri possunt et gravitate et genere variari possunt. Genera fracturarum fibulae haec includunt:
Le.g. ossa
Os fibulae est minus ex duobus ossibus cruris et interdum os surae appellatur.
Fracturae malleoli lateralis fiunt cum fibula ad talum frangitur.
Fracturae capitis fibulae in extremo superiore fibulae ad genu fiunt
Fracturae avulsionis fiunt cum parva frustula ossis, quae tendini vel ligamento adhaeret, a parte principali ossis avellitur.
Fracturae tensionis describunt condicionem ubi fibula laeditur ex tensione repetitiva, ut cursu vel ambulatione.
Fracturae diafisis fibulae in media parte fibulae fiunt post iniuriam, ut ictum directum in regionem.
Fractura fibulae ex multis variis vulneribus oriri potest. Saepe cum talo contorto coniungitur, sed etiam ex casu incommodo, casu, aut ictu directo in crurem inferiorem externum vel talum oriri potest.
Fracturae fibulae communes sunt in ludis athleticis, praesertim iis qui cursum, saltum, vel celeres mutationes directionis includunt, ut pediludium, canistriludium, et pilamalleus.
Symptomata
Dolor, tumor, et teneritudo inter signa et symptomata fibulae fractae frequentissima numerantur. Alia signa et symptomata haec includunt:
Incapacitas pondus in crure laeso sustinendi
Sanguinis profluvium et livores in crure
Deformitas visibilis
Torpor et frigus in pede
Tener ad tactum
Diagnosis
Qui crus laeserunt et quodlibet ex his symptomatibus afficiuntur, medicum consulere debent ad diagnosim faciendam. Haec sunt gradus qui in diagnosi fiunt:
Examen physicum: Examen diligenter peragetur et medicus quaslibet deformitates conspicuas quaeret.
Radiographia: Hae adhibentur ad fracturam videndam et ad videndum num os dislocatum sit.
Imago resonantiae magneticae (IRM): Hoc genus examinationis explorationem accuratiorem praebet et imagines distinctas ossium interiorum et textuum mollium generare potest.
Scintigraphia ossium, tomographia computatralis (CT), et aliae probationes ad diagnosim accuratiorem faciendam et gravitatem fracturae fibulae iudicandam ordinari possunt.
Curatio
fibula fracta
Fracturae fibulae simplices et compositae classificantur secundum utrum cutis fracta sit an os nudum sit.
Curatio fracturae fibulae variari potest et magnopere pendet a gravitate fracturae. Fractura classificatur ut aperta vel clausa.
Fractura aperta (fractura composita)
In fractura aperta, aut os per cutem prominet et videri potest, aut vulnus profundum os per cutem nudat.
Fracturae apertae saepe ex trauma magnae energiae vel ictu directo, ut casu vel collisione vehiculi motorii, oriuntur. Hoc genus fracturae etiam indirecte, ut cum laesione magnae energiae torsionis, oriri potest.
Vis necessaria ad huiusmodi fracturas efficiendas significat aegrotos saepe vulnera addita passuros esse. Quaedam vulnera vitae periculosa esse possunt.
Secundum Academiam Americanam Chirurgorum Orthopaedicorum, est proportio quadraginta ad septuaginta centesimae traumatis conexi alibi in corpore.
Medici fracturas apertas fibulae statim curabunt et alias iniurias quaerent. Antibiotica ad infectionem prohibendam administrabuntur. Injectio contra tetanum etiam dabitur si opus sit.
Vulnus diligenter purgabitur, examinabitur, stabilietur, deinde tegetur ut sanare possit. Reductio aperta et fixatio interna cum lamina et cochleis necessaria esse possunt ad fracturam stabiliendam. Si ossa non cohaerent, insitio ossis necessaria esse potest ad sanationem promovendam.
Fractura clausa (fractura simplex)
In fractura clausa, os frangitur, sed cutis integra manet.
Finis curationis fracturarum clausarum est os in locum suum restituere, dolorem moderari, fracturae tempus dare ad sanandum, complicationes vitare, et functionem normalem restituere. Curatio incipit cum elevatione cruris. Glacies adhibetur ad dolorem levandum et tumorem minuendum.
Si nulla chirurgia necessaria est, baculi ad mobilitatem adhibentur et fibula, gypsum, vel caliga ambulatoria commendatur dum sanatio fit. Postquam regio sanata est, singuli articulos debilitatos extendere et firmare possunt auxilio therapistae physici.
Duo genera chirurgiae praecipua sunt, si aegrotus ea requirit:
Reductio clausa osse in locum pristinum realineando implicat, sine necessitate incisionis in loco fracturae faciendae.
Reductio aperta et fixatio interna os fractum ad locum pristinum realignat, utens instrumentis ut laminis, cochleis, et virgis.
Talus in gypsum vel caligam fracturae ponetur donec processus sanationis completus sit.
Rehabilitatio et therapia physica
Postquam per aliquot septimanas gypso vel ferula fuerunt, plerique homines crus debile et articulos rigidos sentiunt. Plerique aegroti rehabilitatione quadam physica indigent ut crus eorum plenam vim et flexibilitatem recuperet.
therapia physica
Aliqua curatio physica requiri potest ad plenam vim in crure hominis recuperandam.
Physiotherapeuta unumquemque singillatim aestimabit ut optimum consilium curationis determinet. Physiotherapeuta plures mensuras capere potest ut condicionem individui iudicet. Mensurae includunt:
Amplitudo motus
Robur
Aestimatio textus cicatricis chirurgicae
Quomodo aegrotus ambulat et pondus sustinet
Dolor
Physiotherapia plerumque incipit exercitationibus roborandis talorum et mobilitatis. Postquam aegrotus satis validus est ut pondus in partem laesam ponat, exercitia ambulandi et gressum communes sunt. Aequilibrium pars vitalis est ad recuperandam facultatem ambulandi sine auxilio. Exercitia tabulae oscillantis optima via sunt ad aequilibrium exercendum.
Multis hominibus exercitia dantur quae domi facere possunt ad processum sanationis ulterius adiuvandum.
Recuperatio diuturna
Curatio et rehabilitatio aptae a medico supervisione augent probabilitatem recuperandi plenam vim et motum. Ad fracturas fibulae in futuro vitandas, homines qui in ludis periculosis participant apparatum salutis idoneum gerere debent.
Homines periculum fracturae minuere possunt per:
Calceos idoneos gerens
Sequendo victum plenum ciborum calcii divitum, ut lacte, iogurto, et caseo, ad robur ossium augendum
Exercitia ponderis sustinendi ad ossa roboranda
Complicationes possibiles
Fibulae fractae typice sine ulterioribus difficultatibus sanantur, sed hae complicationes fieri possunt:
Arthritis degenerativa vel traumatica
Deformitas abnormalis vel invaliditas permanens talaris
Dolor diuturnus
Damnum perpetuum nervi et vasorum sanguiferorum circa articulationem talocruralis
Accumulatio pressionis abnormalis intra musculos circa talum
Tumor chronicus extremitatis
Pleraque fracturae fibulae nullas graves complicationes habent. Intra paucas hebdomades vel aliquot menses, plerique aegroti plene convalescunt et actiones suas normales continuare possunt.
Tempus publicationis: XXXI Augusti, MMXVII