نازکنی (فیبولا) و درشتنی (تیبیا) دو استخوان بلند ساق پا هستند. نازکنی یا استخوان ساق پا، استخوانی کوچک است که در قسمت بیرونی ساق پا قرار دارد. درشتنی یا استخوان ساق پا، استخوانی است که وزن بدن را تحمل میکند و در قسمت داخلی ساق پا قرار دارد.
استخوانهای نازکنی (فیبولا) و درشتنی (تیبیا) در مفاصل زانو و مچ پا به هم متصل میشوند. این دو استخوان به تثبیت و پشتیبانی از مچ پا و عضلات ساق پا کمک میکنند.
شکستگی نازک نی (فیبولا) برای توصیف شکستگی در استخوان نازک نی استفاده میشود. ضربه شدید، مانند فرود آمدن پس از پرش بلند یا هرگونه ضربه به قسمت بیرونی پا، میتواند باعث شکستگی شود. حتی غلتیدن یا پیچ خوردن مچ پا نیز به استخوان نازک نی فشار وارد میکند که میتواند منجر به شکستگی شود.
فهرست مطالب این مقاله:
انواع شکستگی استخوان نازک نی (فیبولا)
درمان
توانبخشی و فیزیوتراپی
انواع شکستگی استخوان نازک نی (فیبولا)
شکستگیهای نازکنی (فیبولا) میتوانند در هر نقطهای از استخوان رخ دهند و از نظر شدت و نوع متفاوت باشند. انواع شکستگی نازکنی شامل موارد زیر است:
Lمثلاً استخوانها
استخوان نازک نی (فیبولا) کوچکترین استخوان از بین دو استخوان پا است و گاهی اوقات استخوان ساق پا نیز نامیده میشود.
شکستگی قوزک خارجی زمانی رخ میدهد که استخوان نازکنی (فیبولا) در مچ پا دچار شکستگی شود.
شکستگی سر استخوان نازک نی (فیبولا) در انتهای بالایی استخوان نازک نی در زانو رخ میدهد.
شکستگیهای کنده شده زمانی اتفاق میافتند که یک تکه کوچک از استخوان که به تاندون یا رباط متصل است، از قسمت اصلی استخوان جدا شود.
شکستگیهای استرسی وضعیتی را توصیف میکنند که در آن استخوان نازک نی در نتیجه فشار مکرر، مانند دویدن یا پیادهروی، آسیب میبیند.
شکستگیهای تنه استخوان نازک نی در قسمت میانی استخوان نازک نی پس از آسیبهایی مانند ضربه مستقیم به این ناحیه رخ میدهد.
شکستگی نازک نی میتواند به دلیل آسیبهای مختلفی رخ دهد. این شکستگی معمولاً با پیچ خوردگی مچ پا همراه است، اما میتواند به دلیل فرود نامناسب، زمین خوردن یا ضربه مستقیم به قسمت بیرونی ساق پا یا مچ پا نیز باشد.
شکستگیهای نازکنی (فیبولا) در ورزشها، به ویژه ورزشهایی که شامل دویدن، پریدن یا تغییر جهت سریع مانند فوتبال، بسکتبال و فوتبال آمریکایی هستند، رایج است.
علائم
درد، تورم و حساسیت به لمس از جمله شایعترین علائم و نشانههای شکستگی نازک نی هستند. سایر علائم و نشانهها عبارتند از:
عدم توانایی تحمل وزن روی پای آسیب دیده
خونریزی و کبودی در پا
بدشکلی قابل مشاهده
بیحسی و سردی در پا
حساس به لمس
تشخیص
افرادی که پایشان آسیب دیده و هر یک از علائم را تجربه میکنند، باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند. مراحل زیر در طول فرآیند تشخیص انجام میشود:
معاینه فیزیکی: معاینه کاملی انجام خواهد شد و پزشک هرگونه تغییر شکل قابل توجه را بررسی میکند.
عکسبرداری با اشعه ایکس: از این عکسها برای مشاهده شکستگی و تشخیص جابجایی استخوان استفاده میشود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این نوع آزمایش، اسکن دقیقتری ارائه میدهد و میتواند تصاویر دقیقی از استخوانهای داخلی و بافتهای نرم ایجاد کند.
اسکن استخوان، توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) و سایر آزمایشها ممکن است برای تشخیص دقیقتر و قضاوت در مورد شدت شکستگی نازک نی تجویز شوند.
درمان
شکستگی نازک نی (فیبولا)
شکستگیهای ساده و مرکب نازک نی بسته به اینکه پوست شکسته شده باشد یا استخوان نمایان شده باشد، طبقهبندی میشوند.
درمان شکستگی نازک نی میتواند متفاوت باشد و تا حد زیادی به شدت شکستگی بستگی دارد. شکستگی به دو نوع باز یا بسته طبقهبندی میشود.
شکستگی باز (شکستگی مرکب)
در شکستگی باز، یا استخوان از پوست بیرون زده و قابل مشاهده است و یا یک زخم عمیق، استخوان را از طریق پوست نمایان میکند.
شکستگیهای باز اغلب نتیجهی یک ضربهی شدید یا ضربهی مستقیم مانند سقوط یا تصادف وسایل نقلیه موتوری هستند. این نوع شکستگی همچنین میتواند به طور غیرمستقیم مانند آسیبهای پیچشی شدید رخ دهد.
نیروی مورد نیاز برای ایجاد این نوع شکستگیها به این معنی است که بیماران اغلب دچار آسیبهای اضافی میشوند. برخی از آسیبها میتوانند به طور بالقوه تهدید کننده زندگی باشند.
طبق گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، میزان آسیبهای مرتبط با این بیماری در جاهای دیگر بدن، ۴۰ تا ۷۰ درصد است.
پزشکان شکستگیهای باز نازک نی را فوراً درمان کرده و هرگونه آسیب دیگر را بررسی میکنند. برای جلوگیری از عفونت، آنتیبیوتیک تجویز میشود. در صورت لزوم، واکسن کزاز نیز تزریق میشود.
زخم به طور کامل تمیز، معاینه، تثبیت و سپس پوشانده میشود تا بهبود یابد. ممکن است برای تثبیت شکستگی، جااندازی باز و تثبیت داخلی با پلاک و پیچ لازم باشد. اگر استخوانها به هم متصل نشوند، ممکن است برای تسریع بهبودی، پیوند استخوان لازم باشد.
شکستگی بسته (شکستگی ساده)
در شکستگی بسته، استخوان شکسته میشود، اما پوست سالم میماند
هدف از درمان شکستگیهای بسته، قرار دادن مجدد استخوان در جای خود، کنترل درد، دادن زمان به شکستگی برای بهبودی، جلوگیری از عوارض و بازیابی عملکرد طبیعی است. درمان با بالا نگه داشتن پا شروع میشود. از یخ برای تسکین درد و کاهش تورم استفاده میشود.
اگر نیازی به جراحی نباشد، از عصا برای تحرک استفاده میشود و در طول دوره بهبودی، استفاده از بریس، گچ یا کفش مخصوص پیادهروی توصیه میشود. پس از بهبودی ناحیه، افراد میتوانند با کمک یک فیزیوتراپیست، مفاصل ضعیف شده را کشش داده و تقویت کنند.
اگر بیمار به جراحی نیاز داشته باشد، دو نوع اصلی جراحی وجود دارد:
جااندازی بسته شامل قرار دادن مجدد استخوان در موقعیت اولیه خود بدون نیاز به ایجاد برش در محل شکستگی است.
جااندازی باز و تثبیت داخلی، استخوان شکسته را با استفاده از وسایلی مانند صفحات، پیچها و میلهها به موقعیت اصلی خود برمیگرداند.
مچ پا تا زمان تکمیل روند بهبودی در گچ یا کفش مخصوص شکستگی قرار میگیرد.
توانبخشی و فیزیوتراپی
پس از چند هفته گچ گرفتن یا آتلبندی، اکثر افراد متوجه میشوند که پایشان ضعیف و مفاصلشان سفت شده است. اکثر بیماران برای اطمینان از بازیابی کامل قدرت و انعطافپذیری پا، به توانبخشی فیزیکی نیاز دارند.
فیزیوتراپی
ممکن است برای بازیابی کامل قدرت پای فرد، به انجام برخی فیزیوتراپیها نیاز باشد.
یک فیزیوتراپیست برای تعیین بهترین برنامه درمانی، هر فرد را به صورت جداگانه ارزیابی میکند. فیزیوتراپیست ممکن است چندین اندازهگیری برای قضاوت در مورد وضعیت فرد انجام دهد. اندازهگیریها شامل موارد زیر است:
دامنه حرکت
قدرت
ارزیابی بافت اسکار جراحی
نحوه راه رفتن و تحمل وزن بیمار
درد
فیزیوتراپی معمولاً با تمرینات تقویت مچ پا و تحرک شروع میشود. هنگامی که بیمار به اندازه کافی قوی شد که وزن خود را روی ناحیه آسیب دیده قرار دهد، تمرینات راه رفتن و گام برداشتن رایج است. تعادل بخش حیاتی بازیابی توانایی راه رفتن بدون کمک است. تمرینات تخته تعادل راهی عالی برای کار بر روی تعادل است.
به بسیاری از افراد تمریناتی داده میشود که میتوانند در خانه انجام دهند تا به روند بهبودی کمک بیشتری کنند.
بهبودی طولانی مدت
درمان و توانبخشی مناسب تحت نظارت پزشک، احتمال بازیابی کامل قدرت و حرکت فرد را افزایش میدهد. برای جلوگیری از شکستگیهای نازک نی در آینده، افرادی که در ورزشهای پرخطر شرکت میکنند باید از تجهیزات ایمنی مناسب استفاده کنند.
افراد میتوانند با رعایت موارد زیر خطر شکستگی خود را کاهش دهند:
پوشیدن کفش مناسب
پیروی از یک رژیم غذایی سرشار از غذاهای غنی از کلسیم مانند شیر، ماست و پنیر برای کمک به تقویت استخوانها
انجام تمرینات تحمل وزن برای کمک به تقویت استخوانها
عوارض احتمالی
شکستگیهای نازکنی معمولاً بدون هیچ مشکل دیگری بهبود مییابند، اما عوارض زیر محتمل است:
آرتریت دژنراتیو یا تروماتیک
بدشکلی غیرطبیعی یا ناتوانی دائمی مچ پا
درد طولانی مدت
آسیب دائمی به عصب و رگهای خونی اطراف مفصل مچ پا
تجمع فشار غیرطبیعی در عضلات اطراف مچ پا
تورم مزمن اندام
بیشتر شکستگیهای استخوان نازک نی (فیبولا) هیچ عارضه جدی ندارند. اکثر بیماران طی چند هفته تا چند ماه به طور کامل بهبود مییابند و میتوانند به فعالیتهای عادی خود ادامه دهند.
زمان ارسال: ۳۱ آگوست ۲۰۱۷