Η περόνη και η κνήμη είναι τα δύο μακρά οστά της κνήμης. Η περόνη, ή οστό της γάμπας, είναι ένα μικρό οστό που βρίσκεται στο εξωτερικό του ποδιού. Η κνήμη, ή κνήμη, είναι το οστό που φέρει το βάρος και βρίσκεται στο εσωτερικό του ποδιού.
Η περόνη και η κνήμη ενώνονται στις αρθρώσεις του γονάτου και του αστραγάλου. Τα δύο οστά βοηθούν στη σταθεροποίηση και τη στήριξη των μυών του αστραγάλου και της κάτω κνήμης.
Ένα κάταγμα περόνης χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα κάταγμα στο οστό της περόνης. Μια δυνατή πρόσκρουση, όπως η προσγείωση μετά από άλμα εις ύψος ή οποιαδήποτε πρόσκρουση στην εξωτερική πλευρά του ποδιού, μπορεί να προκαλέσει κάταγμα. Ακόμα και η κύλιση ή το διάστρεμμα ενός αστραγάλου ασκεί πίεση στο οστό της περόνης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα.
Περιεχόμενα αυτού του άρθρου:
Τύποι κατάγματος περόνης
Θεραπεία
Αποκατάσταση και φυσικοθεραπεία
Τύποι κατάγματος περόνης
Τα κατάγματα της περόνης μπορούν να συμβούν σε οποιοδήποτε σημείο του οστού και μπορεί να ποικίλλουν σε σοβαρότητα και τύπο. Οι τύποι κατάγματος της περόνης περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Lκόκαλα π.χ.
Το οστό της περόνης είναι το μικρότερο από τα δύο οστά του ποδιού και μερικές φορές ονομάζεται οστό της γάμπας.
Τα πλευρικά κατάγματα του σφυρού συμβαίνουν όταν η περόνη έχει υποστεί κάταγμα στον αστράγαλο
Τα κατάγματα της κεφαλής της περόνης εμφανίζονται στο άνω άκρο της περόνης στο γόνατο
Τα κατάγματα από απόσπαση συμβαίνουν όταν ένα μικρό κομμάτι οστού που είναι προσκολλημένο σε έναν τένοντα ή σύνδεσμο τραβιέται μακριά από το κύριο μέρος του οστού.
Τα κατάγματα κόπωσης περιγράφουν μια κατάσταση όπου η περόνη τραυματίζεται ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης καταπόνησης, όπως το τρέξιμο ή η πεζοπορία.
Τα κατάγματα του άξονα της περόνης εμφανίζονται στο μεσαίο τμήμα της περόνης μετά από τραυματισμό, όπως ένα άμεσο χτύπημα στην περιοχή.
Ένα κάταγμα περόνης μπορεί να οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς τραυματισμούς. Συνήθως σχετίζεται με κύρτωση του αστραγάλου, αλλά μπορεί επίσης να οφείλεται σε αδέξια προσγείωση, πτώση ή άμεσο χτύπημα στην εξωτερική πλευρά του κάτω άκρου ή του αστραγάλου.
Τα κατάγματα της περόνης είναι συχνά στα αθλήματα, ειδικά σε εκείνα που περιλαμβάνουν τρέξιμο, άλμα ή γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο.
Συμπτώματα
Ο πόνος, το πρήξιμο και η ευαισθησία είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα σημεία και συμπτώματα ενός κατάγματος περόνης. Άλλα σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:
Αδυναμία να φέρει βάρος στο τραυματισμένο πόδι
Αιμορραγία και μώλωπες στο πόδι
Ορατή παραμόρφωση
Μούδιασμα και κρύο στο πόδι
Τρυφερό στην αφή
Διάγνωση
Άτομα που έχουν τραυματιστεί στο πόδι τους και εμφανίζουν οποιοδήποτε από τα συμπτώματα θα πρέπει να συμβουλευτούν γιατρό για διάγνωση. Τα ακόλουθα βήματα ακολουθούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διάγνωσης:
Φυσική εξέταση: Θα διεξαχθεί λεπτομερής εξέταση και ο γιατρός θα αναζητήσει τυχόν εμφανείς παραμορφώσεις.
Ακτινογραφία: Αυτές χρησιμοποιούνται για να δουν το κάταγμα και να δουν εάν ένα οστό έχει μετατοπιστεί
Μαγνητική τομογραφία (MRI): Αυτός ο τύπος εξέτασης παρέχει μια πιο λεπτομερή σάρωση και μπορεί να δημιουργήσει λεπτομερείς εικόνες των εσωτερικών οστών και των μαλακών ιστών.
Μπορούν να ζητηθούν οστικές σαρώσεις, αξονική τομογραφία (CT) και άλλες εξετάσεις για να γίνει μια πιο ακριβής διάγνωση και να κριθεί η σοβαρότητα του κατάγματος της περόνης.
Θεραπεία
κάταγμα περόνης
Τα απλά και σύνθετα κατάγματα της περόνης ταξινομούνται ανάλογα με το αν το δέρμα έχει υποστεί κάταγμα ή αν το οστό είναι εκτεθειμένο.
Η θεραπεία για ένα κάταγμα περόνης μπορεί να ποικίλλει και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σοβαρό είναι το κάταγμα. Ένα κάταγμα ταξινομείται ως ανοιχτό ή κλειστό.
Ανοικτό κάταγμα (σύνθετο κάταγμα)
Σε ένα ανοιχτό κάταγμα, είτε το οστό προεξέχει από το δέρμα και είναι ορατό είτε μια βαθιά πληγή εκθέτει το οστό μέσω του δέρματος.
Τα ανοιχτά κατάγματα είναι συχνά αποτέλεσμα τραύματος υψηλής ενέργειας ή άμεσου χτυπήματος, όπως πτώση ή σύγκρουση με μηχανοκίνητο όχημα. Αυτός ο τύπος κατάγματος μπορεί επίσης να συμβεί έμμεσα, όπως σε περίπτωση τραυματισμού υψηλής ενέργειας από συστροφή.
Η δύναμη που απαιτείται για την πρόκληση αυτών των τύπων καταγμάτων σημαίνει ότι οι ασθενείς συχνά θα υποστούν πρόσθετους τραυματισμούς. Ορισμένοι τραυματισμοί θα μπορούσαν να είναι δυνητικά απειλητικοί για τη ζωή.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών, υπάρχει ένα ποσοστό 40 έως 70% σχετικού τραύματος σε άλλα μέρη του σώματος.
Οι γιατροί θα αντιμετωπίσουν αμέσως τα ανοιχτά κατάγματα της περόνης και θα αναζητήσουν τυχόν άλλους τραυματισμούς. Θα χορηγηθούν αντιβιοτικά για την πρόληψη της μόλυνσης. Θα γίνει επίσης εμβόλιο τετάνου, εάν χρειαστεί.
Το τραύμα θα καθαριστεί σχολαστικά, θα εξεταστεί, θα σταθεροποιηθεί και στη συνέχεια θα καλυφθεί ώστε να μπορέσει να επουλωθεί. Μπορεί να χρειαστεί ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες για τη σταθεροποίηση του κατάγματος. Εάν τα οστά δεν ενώνονται, μπορεί να χρειαστεί οστικό μόσχευμα για την προώθηση της επούλωσης.
Κλειστό κάταγμα (απλό κάταγμα)
Σε ένα κλειστό κάταγμα, το οστό είναι σπασμένο, αλλά το δέρμα παραμένει άθικτο
Ο στόχος της θεραπείας των κλειστών καταγμάτων είναι η επαναφορά του οστού στη θέση του, ο έλεγχος του πόνου, η παροχή χρόνου στο κάταγμα για επούλωση, η πρόληψη επιπλοκών και η αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας. Η θεραπεία ξεκινά με την ανύψωση του ποδιού. Ο πάγος χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από τον πόνο και τη μείωση του οιδήματος.
Εάν δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιούνται πατερίτσες για την κινητικότητα και συνιστάται η χρήση νάρθηκα, γύψου ή μπότας βάδισης κατά τη διάρκεια της επούλωσης. Μόλις η περιοχή επουλωθεί, τα άτομα μπορούν να διατείνουν και να ενδυναμώσουν τις εξασθενημένες αρθρώσεις με τη βοήθεια ενός φυσιοθεραπευτή.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι χειρουργικών επεμβάσεων εάν τις χρειάζεται ένας ασθενής:
Η κλειστή ανάταξη περιλαμβάνει την επαναφορά του οστού στην αρχική του θέση χωρίς την ανάγκη τομής στο σημείο του κατάγματος
Η ανοιχτή ανάταξη και η εσωτερική στερέωση επαναφέρουν το κάταγμα στην αρχική του θέση χρησιμοποιώντας εξαρτήματα όπως πλάκες, βίδες και ράβδους
Ο αστράγαλος θα τοποθετηθεί σε γύψο ή σε μπότα κατάγματος μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία επούλωσης.
Αποκατάσταση και φυσικοθεραπεία
Αφού περάσουν αρκετές εβδομάδες σε γύψο ή νάρθηκα, οι περισσότεροι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι το πόδι τους είναι αδύναμο και οι αρθρώσεις τους δύσκαμπτες. Οι περισσότεροι ασθενείς θα χρειαστούν κάποια φυσική αποκατάσταση για να βεβαιωθούν ότι το πόδι τους θα ανακτήσει την πλήρη δύναμη και ευλυγισία του.
φυσικοθεραπεία
Μπορεί να απαιτηθεί κάποια φυσικοθεραπεία για να ανακτηθεί η πλήρης δύναμη στο πόδι ενός ατόμου.
Ένας φυσιοθεραπευτής θα αξιολογήσει κάθε άτομο ξεχωριστά για να καθορίσει το καλύτερο θεραπευτικό σχέδιο. Ο θεραπευτής μπορεί να λάβει αρκετές μετρήσεις για να κρίνει την κατάσταση του ατόμου. Οι μετρήσεις περιλαμβάνουν:
Εύρος κίνησης
Δύναμη
Χειρουργική αξιολόγηση ουλώδους ιστού
Πώς περπατάει ο ασθενής και πώς αντέχει το βάρος του
Πόνος
Η φυσικοθεραπεία συνήθως ξεκινά με ασκήσεις ενδυνάμωσης του αστραγάλου και κινητικότητας. Μόλις ο ασθενής είναι αρκετά δυνατός ώστε να ασκήσει βάρος στην τραυματισμένη περιοχή, οι ασκήσεις βάδισης και βηματισμού είναι συνηθισμένες. Η ισορροπία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάκτηση της ικανότητας βάδισης χωρίς βοήθεια. Οι ασκήσεις με σανίδα ταλάντωσης είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να βελτιώσετε την ισορροπία σας.
Σε πολλούς ανθρώπους δίνονται ασκήσεις που μπορούν να κάνουν στο σπίτι για να βοηθήσουν περαιτέρω στη διαδικασία επούλωσης.
Μακροπρόθεσμη ανάκαμψη
Η σωστή θεραπεία και αποκατάσταση υπό την επίβλεψη γιατρού αυξάνει την πιθανότητα το άτομο να ανακτήσει πλήρως τη δύναμη και την κίνηση. Για την πρόληψη καταγμάτων περόνης στο μέλλον, τα άτομα που συμμετέχουν σε αθλήματα υψηλού κινδύνου θα πρέπει να φορούν τον κατάλληλο εξοπλισμό ασφαλείας.
Οι άνθρωποι μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο κατάγματος με:
Φορώντας κατάλληλα υποδήματα
Ακολουθώντας μια δίαιτα πλούσια σε ασβέστιο, όπως γάλα, γιαούρτι και τυρί, για να βοηθήσετε στην ενίσχυση των οστών
Κάνοντας ασκήσεις με βάρη για να βοηθήσετε στην ενδυνάμωση των οστών
Πιθανές επιπλοκές
Τα κατάγματα των περονών συνήθως επουλώνονται χωρίς περαιτέρω προβλήματα, αλλά είναι πιθανές οι ακόλουθες επιπλοκές:
Εκφυλιστική ή τραυματική αρθρίτιδα
Παθολογική παραμόρφωση ή μόνιμη αναπηρία του αστραγάλου
Μακροχρόνιος πόνος
Μόνιμη βλάβη στα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία γύρω από την άρθρωση του αστραγάλου
Μη φυσιολογική συσσώρευση πίεσης στους μύες γύρω από τον αστράγαλο
Χρόνιο πρήξιμο των άκρων
Τα περισσότερα κατάγματα της περόνης δεν έχουν σοβαρές επιπλοκές. Μέσα σε λίγες εβδομάδες έως αρκετούς μήνες, οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως και μπορούν να συνεχίσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες.
Ώρα δημοσίευσης: 31 Αυγούστου 2017