rekonstrukcja blokująca płytka anatomiczna 120° (jeden otwór umożliwia wybór dwóch rodzajów śrub)

Kształt żuchwy, będącej ważnym narządem twarzy pozwalającym zachować urodę, odgrywa ważną rolę w estetyce twarzy. Wiele czynników, takich jak uraz, infekcja, resekcja guza itp., może powodować wadę.Wada żuchwy wpływa nie tylko na wygląd pacjenta, ale także powoduje zaburzenia w żuciu, połykaniu, mówieniu i innych czynnościach. Idealna rekonstrukcja żuchwy powinna nie tylko zapewnić ciągłość i integralność kości żuchwy oraz przywrócić wygląd twarzy, ale także zapewniają podstawowe warunki powrotu pooperacyjnych funkcji fizjologicznych, takich jak żucie, połykanie i mowa.

Przyczyna wady żuchwy

Terapia nowotworów: szkliwiak, śluzak, raki, mięsaki.

Awulsyjne urazy pourazowe: najczęściej powstają w wyniku urazów spowodowanych dużą prędkością, takich jak broń palna, wypadki przy pracy, a czasami kolizje pojazdów mechanicznych.

Stany zapalne lub zakaźne.

Cele odbudowy

1. Przywróć pierwotny kształt dolnej jednej trzeciej twarzy i żuchwy

2. Zachowaj ciągłość żuchwy i przywróć relację położenia przestrzennego żuchwy z otaczającymi ją tkankami miękkimi

3. Przywróć dobre funkcje żucia, połykania i mowy

4. Utrzymuj odpowiednie drogi oddechowe

Wyróżnia się cztery rodzaje mikrorekonstrukcji ubytków żuchwy. Resekcja urazu i nowotworu żuchwy może wpływać na jej wygląd i prowadzić do deficytów funkcjonalnych, takich jak wady zgryzu na skutek jednostronnego uszkodzenia mięśni. W celu naprawy defektu wyglądu i odtworzenia funkcji stosuje się wiele metod chirurgicznych. opracowano, a trudność skutecznej rekonstrukcji żuchwy polega na wyborze najlepszej metody. Ze względu na złożoność wady żuchwy zestaw prostych, praktycznych i ogólnie przyjętych systematycznych metod klasyfikacji i leczenia jest nadal pusty. Schultz i in. glin.zaprezentowali nową uproszczoną metodę klasyfikacji i odpowiadającą jej metodę rekonstrukcji i naprawy żuchwy poprzez praktykę, co zostało opublikowane w najnowszym czasopiśmie PRS. Klasyfikacja ta koncentruje się na integralności naczyń w obszarze biorczym, mając na celu dokładną naprawę złożonej żuchwy defektów metodą mikrochirurgiczną. Metodę dzieli się najpierw na cztery typy w zależności od złożoności chirurgii rekonstrukcyjnej. Granicę stanowi dolna linia środkowa żuchwy.Typ 1 miał jednostronną wadę, która nie obejmowała kąta żuchwy, typ 2 miał jednostronną wadę obejmującą ipsilateralny kąt żuchwy, typ 3 miał obustronną wadę obejmującą żadną stronę kąta żuchwy, a typ 4 miał obustronną wadę obejmującą jednostronny kąt żuchwy lub obustronny kąt żuchwy. Każdy typ jest dalej podzielony na typ A (dotyczy) i typ B (nie dotyczy), w zależności od tego, czy naczynia po tej samej stronie nadają się do zespolenia.Typ B wymaga zespolenia przeciwległych naczyń szyjnych. W przypadku typu 2 konieczne jest wskazanie, czy zajęty jest wyrostek kłykciowy, aby zdecydować, jakiego materiału przeszczepu użyć: Jednostronne zajęcie kłykci to 2AC/BC, a brak zajęcia kłykcia to 2A /B. Na podstawie powyższej klasyfikacji i biorąc pod uwagę ubytek skóry, długość ubytku żuchwy, konieczność stosowania protez i inne szczególne okoliczności, chirurg określa rodzaj wolnego płata kostnego, jaki należy zastosować.

Wstępnie uformowane płytki rekonstrukcyjne są przeznaczone do stosowania w chirurgii jamy ustnej i szczękowo-twarzowej, chirurgii urazowej i rekonstrukcyjnej.Obejmuje to pierwotną rekonstrukcję żuchwy, złamania wieloodłamowe i tymczasowe mosty do czasu opóźnionej rekonstrukcji wtórnej, w tym złamania bezzębnej i/lub zanikowej żuchwy, a także złamania niestabilne.Korzyści dla pacjenta – poprzez dążenie do osiągnięcia zadowalających efektów estetycznych i zminimalizowania czasu operacji.Płytki przeznaczone dla pacjenta do żuchwy eliminują naprężenia mechaniczne wywołane zginaniem płytek.