1,5 αυτοδιατρητική βίδα

Οι πλάκες εξαιρετικά χαμηλού προφίλ, οι λοξοτμημένες άκρες και το φαρδύ προφίλ της πλάκας δεν προσφέρουν σχεδόν καθόλου ψηλαφητό αποτέλεσμα. Διατίθενται σε πολύ πιο προσαρμοσμένο μήκος.

Πλεονεκτήματα των βιδών από κράμα τιτανίου:

1. Υψηλή αντοχή. Η πυκνότητα του τιτανίου είναι 4,51 g/cm³, υψηλότερη από αυτή του αλουμινίου και χαμηλότερη από αυτή του χάλυβα, του χαλκού και του νικελίου, αλλά η αντοχή είναι πολύ υψηλότερη από αυτή άλλων μετάλλων. Η βίδα από κράμα τιτανίου είναι ελαφριά και ανθεκτική.
2. Η καλή αντοχή στη διάβρωση, το τιτάνιο και το κράμα τιτανίου σε πολλά μέσα είναι πολύ σταθερά, οι βίδες κραμάτων τιτανίου μπορούν να εφαρμοστούν σε μια ποικιλία εύκολα διαβρωτικών περιβαλλόντων.
3. Καλή αντοχή στη θερμότητα και αντοχή σε χαμηλή θερμοκρασία. Οι βίδες από κράμα τιτανίου μπορούν να λειτουργήσουν σε θερμοκρασίες έως 600 ° C και μείον 250 ° C και μπορούν να διατηρήσουν το σχήμα τους χωρίς αλλαγή.
4. Μη μαγνητικό, μη τοξικό. Το τιτάνιο είναι ένα μη μαγνητικό μέταλλο και δεν θα μαγνητιστεί σε πολύ υψηλά μαγνητικά πεδία. Δεν είναι μόνο μη τοξικό και έχει καλή συμβατότητα με το ανθρώπινο σώμα.
5. Ισχυρή απόδοση αντι-απόσβεσης. Σε σύγκριση με τον χάλυβα και τον χαλκό, το τιτάνιο έχει τον μεγαλύτερο χρόνο εξασθένησης κραδασμών μετά από μηχανικούς κραδασμούς και ηλεκτρικούς κραδασμούς. Αυτή η απόδοση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπασών, εξαρτήματα κραδασμών ιατρικών υπερηχητικών λειαντήρων και μεμβράνες κραδασμών προηγμένων ηχείων ήχου.

Σχεδιασμός σπειρώματος για γρήγορη εκκίνηση βιδών και χαμηλή ροπή εισαγωγής. Μεγάλη ποικιλία πλακών και πλέγματος, συμπεριλαμβανομένων μαστοειδών και κροταφικών πλεγμάτων, και καλύμματα οπών για διακλαδώσεις.

Όσο πιο σφιχτή η βίδα, τόσο το καλύτερο;

Οι βίδες χρησιμοποιούνται συνήθως στην ορθοπεδική χειρουργική για τη συμπίεση του σημείου του κατάγματος, τη στερέωση της πλάκας στο οστό και τη στερέωση του οστού στο εσωτερικό ή εξωτερικό πλαίσιο στερέωσης. Η πίεση που ασκείται για να συμπιεστεί η βίδα στο οστό είναι ανάλογη με τη ροπή που ασκεί ο χειρουργός.

Ωστόσο, καθώς η δύναμη ροπής αυξάνεται, η βίδα αποκτά τη μέγιστη δύναμη ροπής (Tmax), οπότε η δύναμη συγκράτησης της βίδας στο οστό μειώνεται και τραβιέται προς τα έξω σε μικρή απόσταση. Η δύναμη έλξης (POS) είναι η τάση που απαιτείται για να στρίψει η βίδα έξω από το οστό. Χρησιμοποιείται συχνά ως παράμετρος για τη μέτρηση της δύναμης συγκράτησης της βίδας. Προς το παρόν, η σχέση μεταξύ της μέγιστης ροπής και της δύναμης έλξης είναι ακόμη άγνωστη.

Κλινικά, οι ορθοπεδικοί χειρουργοί συνήθως εισάγουν τη βίδα με περίπου 86% Tmax. Ωστόσο, οι Cleek et al. διαπίστωσαν ότι η εισαγωγή βίδας 70% Tmax στην κνήμη των προβάτων θα μπορούσε να επιτύχει τη μέγιστη POS, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί κλινικά υπερβολική δύναμη στρέψης, η οποία θα μείωνε τη σταθερότητα της στερέωσης.

Μια πρόσφατη μελέτη του βραχιονίου οστού σε ανθρώπινα πτώματα από τους Tankard et al. διαπίστωσε ότι η μέγιστη POS επιτεύχθηκε στο 50% Tmax. Οι κύριοι λόγοι για τις διαφορές στα παραπάνω αποτελέσματα μπορεί να είναι η ασυνέπεια των δειγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν και τα διαφορετικά πρότυπα μέτρησης.

Επομένως, ο Kyle M. Rose et al. από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέτρησαν τη σχέση μεταξύ διαφορετικών Tmax και POS με βίδες που εισήχθησαν στην κνήμη ανθρώπινων πτωμάτων και επίσης ανέλυσαν τη σχέση μεταξύ Tmax και BMD και πάχους φλοιώδους οστού. Η εργασία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Techniques in Orthopaedics. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μέγιστη και παρόμοια POS μπορεί να επιτευχθεί στο 70% και 90% Tmax με ροπή κοχλία, και η POS της ροπής κοχλία 90% Tmax είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή του 100% Tmax. Δεν υπήρξε διαφορά στην BMD και το πάχος του φλοιού μεταξύ των ομάδων κνήμης, και δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ Tmax και των δύο παραπάνω. Επομένως, στην κλινική πρακτική, ο χειρουργός δεν πρέπει να σφίγγει τη βίδα με τη μέγιστη δύναμη στρέψης, αλλά με ροπή ελαφρώς μικρότερη από την Tmax. Παρόλο που το 70% και το 90% Tmax μπορούν να επιτύχουν παρόμοια POS, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα πλεονεκτήματα στην υπερβολική σύσφιξη της βίδας, αλλά η ροπή δεν πρέπει να υπερβαίνει το 90%, διαφορετικά το αποτέλεσμα στερέωσης θα επηρεαστεί.

Πηγή: Η σχέση μεταξύ ροπής εισαγωγής και αντοχής εξέλξης χειρουργικών βιδών. Τεχνικές στην ορθοπεδική: Ιούνιος 2016 - Τόμος 31 - Τεύχος 2 - σελ. 137–139.