1.5 selfboor-skroef

Ultra lae profielplate, afgeskuinste kante en wye plaatprofiel bied feitlik geen tasbaarheid nie. Beskikbaar in baie meer aangepaste lengtes.

Voordele van titaniumlegeringskroewe:

1. Hoë sterkte. Die digtheid van titanium is 4.51g/cm³, hoër as dié van aluminium en laer as dié van staal, koper en nikkel, maar die sterkte is baie hoër as dié van ander metale. Skroewe gemaak van titaniumlegering is lig en sterk.
2. Goeie korrosiebestandheid, titanium en titaniumlegering is baie stabiel in baie media, titaniumlegeringskroewe kan in 'n verskeidenheid maklik korrosiewe omgewings toegepas word.
3. Goeie hittebestandheid en lae temperatuurbestandheid. Titaniumlegeringskroewe kan werk by temperature tot 600 °C en minus 250 °C, en kan hul vorm behou sonder om te verander.
4. Nie-magneties, nie-giftig. Titanium is 'n nie-magnetiese metaal en sal nie in baie hoë magnetiese velde gemagnetiseer word nie. Nie net nie-giftig nie, en het 'n goeie versoenbaarheid met die menslike liggaam.
5. Sterk anti-demping prestasie. In vergelyking met staal en koper, het titanium die langste vibrasie-dempingstyd na meganiese vibrasie en elektriese vibrasie. Hierdie prestasie kan gebruik word as stemvurke, vibrasiekomponente van mediese ultrasoniese slypmasjiene en vibrasiefilms van gevorderde klankluidsprekers.

Draadontwerp vir vinnige skroefaanskakeling en lae insteekwringkrag. Wye keuse van plate en gaas, insluitend mastoïed- en temporale gaas, en boorgatdeksels vir shunts.

Hoe stywer die skroef, hoe beter?

Skroewe word algemeen in ortopediese chirurgie gebruik om die fraktuurplek saam te pers, die plaat aan die been vas te maak, en die been aan die interne of eksterne fiksasieraam vas te maak. Die druk wat toegepas word om die skroef in die been te druk, is eweredig aan die wringkrag wat deur die chirurg toegepas word.

Soos die wringkrag egter toeneem, verkry die skroef die maksimum wringkrag (Tmax), waar die skroef se houkrag op die been verminder word en dit 'n klein entjie uitgetrek word. Uittrekkrag (POS) is die spanning om die skroef uit die been te draai. Dit word dikwels as 'n parameter gebruik om die houkrag van die skroef te meet. Tans is die verband tussen die maksimum wringkrag en die uittrekkrag nog onbekend.

Klinies plaas ortopediese chirurge gewoonlik die skroef met ongeveer 86%Tmax. Cleek et al. het egter bevind dat 70%Tmax skroefinplasing op die tibia van skape die maksimum POS kan bereik, wat aandui dat oormatige torsiekrag klinies gebruik kan word, wat die stabiliteit van fiksasie sou verminder.

'n Onlangse studie van humerus in menslike kadawers deur Tankard et al. het bevind dat die maksimum POS verkry is teen 50%Tmax. Die hoofredes vir die verskille in die bogenoemde resultate kan die teenstrydigheid van die monsters wat gebruik is en die verskillende meetstandaarde wees.

Daarom het Kyle M. Rose et al. van die Verenigde State die verband tussen verskillende Tmax en POS gemeet deur skroewe wat in die tibia van menslike kadawers geplaas is, en ook die verband tussen Tmax en BMD en kortikale beendikte geanaliseer. Die artikel is onlangs gepubliseer in Techniques in Orthopaedics. Die resultate toon dat die maksimum en soortgelyke POS verkry kan word by 70% en 90%Tmax met skroefdraaimoment, en die POS van 90%Tmax skroefdraaimoment is aansienlik groter as dié van 100%Tmax. Daar was geen verskil in BMD en kortikale dikte tussen die tibiagroepe nie, en daar was geen korrelasie tussen Tmax en die bogenoemde twee nie. Daarom moet die chirurg in die kliniese praktyk nie die skroef met die maksimum torsiekrag vasdraai nie, maar met 'n wringkrag effens minder as Tmax. Alhoewel 70% en 90%Tmax soortgelyke POS kan bereik, is daar steeds 'n paar voordele daaraan verbonde om die skroef te styf vas te draai, maar die wringkrag moet nie 90% oorskry nie, anders sal die fiksasie-effek beïnvloed word.

Bron: Die Verwantskap Tussen Invoegkrag en Uittreksterkte van Chirurgiese Skroewe. Tegnieke in Ortopedie: Junie 2016 - Volume 31 - Uitgawe 2 - bl. 137–139.