1,5 kendinden delmeli vida

Ultra düşük profilli plakalar, pahlı kenarlar ve geniş plaka profili neredeyse hiç belirginlik sağlamaz. Çok daha özelleştirilmiş uzunluklarda mevcuttur.

Titanyum alaşımlı vidaların avantajları：

1. Yüksek mukavemet. Titanyumun yoğunluğu 4,51 g/cm³ olup, alüminyumdan daha yüksek, çelik, bakır ve nikelden daha düşüktür, ancak mukavemeti diğer metallerden çok daha yüksektir. Titanyum alaşımından yapılmış vidalar hafif ve sağlamdır.
2. İyi korozyon direnci, titanyum ve titanyum alaşımları birçok ortamda çok kararlıdır, titanyum alaşımlı vidalar çeşitli kolayca aşınabilen ortamlara uygulanabilir.
3. İyi ısı direnci ve düşük sıcaklık dayanımı. Titanyum alaşımlı vidalar 600°C ile eksi 250°C'ye kadar sıcaklıklarda çalışabilir ve şekillerini değiştirmeden koruyabilirler.
4. Manyetik değildir, toksik değildir. Titanyum manyetik olmayan bir metaldir ve çok yüksek manyetik alanlarda mıknatıslanmaz. Sadece toksik değildir ve insan vücuduyla iyi bir uyumluluğa sahiptir.
5. Güçlü anti-sönümleme performansı. Çelik ve bakırla karşılaştırıldığında titanyum, mekanik titreşim ve elektrik titreşiminden sonra en uzun titreşim zayıflama süresine sahiptir. Bu performans, akort çatalı, tıbbi ultrasonik taşlayıcıların titreşim bileşenleri ve gelişmiş ses hoparlörlerinin titreşim filmleri olarak kullanılabilir.

Hızlı vidalama başlangıcı ve düşük yerleştirme torku için diş tasarımı. Mastoid ve temporal ağlar ve şöntler için çapak deliği kapakları dahil olmak üzere geniş plaka ve ağ seçenekleri.

Vida ne kadar sıkıysa o kadar iyi mi?

Ortopedik cerrahide vidalar genellikle kırık bölgesine baskı yapmak, plağı kemiğe sabitlemek ve kemiği iç veya dış fiksasyon çerçevesine sabitlemek için kullanılır. Vidayı kemiğe sıkıştırmak için uygulanan basınç, cerrahın uyguladığı torkla orantılıdır.

Ancak tork kuvveti arttıkça, vida maksimum tork kuvvetine (Tmax) ulaşır ve bu noktada vidanın kemik üzerindeki tutma kuvveti azalır ve vida kısa bir mesafe çekilir. Çekme kuvveti (POS), vidayı kemikten çıkarmak için gereken gerilimdir. Genellikle vidanın tutma kuvvetini ölçmek için bir parametre olarak kullanılır. Şu anda, maksimum tork ile çekme kuvveti arasındaki ilişki henüz bilinmemektedir.

Klinik olarak ortopedi cerrahları vidayı genellikle %86 Tmax ile yerleştirirler. Ancak Cleek ve arkadaşları koyunların tibia kemiklerine %70 Tmax vida yerleştirilmesinin maksimum POS'a ulaşabileceğini bulmuşlardır. Bu da klinik olarak aşırı torsiyon kuvvetinin kullanılabileceğini ve fiksasyonun stabilitesini azaltabileceğini göstermektedir.

Tankard ve arkadaşları tarafından insan kadavralarında humerus üzerinde yapılan son bir çalışmada, maksimum POS'un %50 Tmax'ta elde edildiği bulunmuştur. Yukarıdaki sonuçlardaki farklılıkların başlıca nedenleri, kullanılan örneklerin tutarsızlığı ve farklı ölçüm standartları olabilir.

Bu nedenle, ABD'den Kyle M. Rose ve arkadaşları, insan kadavralarının tibialarına yerleştirilen vidalarla farklı Tmax ve POS arasındaki ilişkiyi ölçmüşler ve ayrıca Tmax ile BMD ve kortikal kemik kalınlığı arasındaki ilişkiyi analiz etmişlerdir. Makale yakın zamanda Techniques in Orthopaedics'te yayınlanmıştır. Sonuçlar, vida torku ile %70 ve %90 Tmax'ta maksimum ve benzer POS'un elde edilebileceğini ve %90 Tmax vida torkunun POS'unun %100 Tmax'tan önemli ölçüde daha büyük olduğunu göstermektedir. Tibia grupları arasında BMD ve kortikal kalınlıkta bir fark bulunmamış ve Tmax ile yukarıdaki ikisi arasında bir korelasyon bulunamamıştır. Bu nedenle, klinik uygulamada cerrah vidayı maksimum torsiyon kuvvetiyle değil, Tmax'tan biraz daha düşük bir torkla sıkmalıdır. %70 ve %90 Tmax benzer POS'a ulaşılabilmesine rağmen, vidayı aşırı sıkmanın hala bazı avantajları vardır, ancak tork %90'ı geçmemelidir, aksi takdirde fiksasyon etkisi etkilenecektir.

Kaynak: Cerrahi Vidaların Yerleştirme Torku ile Çekme Gücü Arasındaki İlişki. Ortopedide Teknikler: Haziran 2016 - Cilt 31 - Sayı 2 - s 137–139.