แผ่นสะพานตรงขนาดเล็กสำหรับการบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกร

การบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกร (Maxillofacial trauma) หรือที่เรียกกันว่าการบาดเจ็บที่ใบหน้า หมายถึงการบาดเจ็บทางกายภาพใดๆ ที่เกิดขึ้นกับใบหน้า การบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกรสามารถแบ่งออกได้เป็นการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อน ได้แก่ แผลไฟไหม้ รอยฟกช้ำ และรอยฉีกขาด หรือการแตกหักของกระดูกใบหน้า เช่น การบาดเจ็บที่ตา กระดูกจมูกหัก และกระดูกขากรรไกรหัก การแตกหักอาจนำไปสู่อาการปวด บวม สูญเสียการทำงาน และการเปลี่ยนแปลงรูปร่างของโครงสร้างใบหน้า

การบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกรอาจส่งผลให้เกิดความพิการและสูญเสียการทำงานของใบหน้า เช่น ตาบอดหรือขยับขากรรไกรได้ยาก แม้จะมีความเสี่ยงต่ำที่จะเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่การบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกรก็อาจถึงแก่ชีวิตได้เช่นกัน เนื่องจากอาจทำให้เลือดออกรุนแรงหรือเกิดการรบกวนทางเดินหายใจ ดังนั้น ความกังวลหลักในการรักษาคือการทำให้ทางเดินหายใจเปิดกว้างและไม่เป็นอันตรายเพื่อให้ผู้ป่วยหายใจได้ หากสงสัยว่ากระดูกหัก ควรใช้เอกซเรย์เพื่อวินิจฉัย จำเป็นต้องรักษาการบาดเจ็บอื่นๆ เช่น การบาดเจ็บที่สมอง ซึ่งมักเกิดขึ้นพร้อมกับการบาดเจ็บที่ใบหน้าอย่างรุนแรง

เช่นเดียวกับกระดูกหักประเภทอื่นๆ กระดูกหักบริเวณใบหน้าและขากรรไกรมักมีอาการปวด ฟกช้ำ และบวมของเนื้อเยื่อโดยรอบ เลือดกำเดาไหลมากอาจพบบริเวณกระดูกหัก เช่น กระดูกจมูกหัก กระดูกขากรรไกรบนหัก และกระดูกฐานกะโหลกศีรษะหัก กระดูกจมูกหักอาจเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของจมูก รวมถึงอาการบวมและฟกช้ำ ผู้ที่กระดูกขากรรไกรล่างหักมักมีอาการปวดและอ้าปากลำบาก และอาจมีอาการชาที่ริมฝีปากและคาง ในกรณีของกระดูกหักแบบ Le Fort กระดูกกลางใบหน้าอาจเคลื่อนเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของใบหน้าหรือกะโหลกศีรษะ

การแตกหักของกระดูกขากรรไกรบน

1. เส้นกระดูกหัก กระดูกขากรรไกรบนเชื่อมต่อกับกระดูกจมูก กระดูกโหนกแก้ม และกระดูกกะโหลกศีรษะและใบหน้าอื่นๆ เส้นกระดูกหักมักเกิดขึ้นบริเวณรอยต่อกระดูกและผนังกระดูกที่อ่อนแอ เลอ ฟอร์ แบ่งประเภทของกระดูกหักออกเป็น 3 ประเภทตามความสูงและความสูงของเส้นกระดูกหัก

กระดูกหักชนิดที่ 1: หรือเรียกอีกอย่างว่ากระดูกหักบริเวณขากรรไกรบนตอนล่าง หรือกระดูกหักแนวนอน แนวกระดูกหักทอดยาวในแนวนอนจากรูปิริฟอร์มไปจนถึงรอยต่อเทอริกอยด์ของขากรรไกรบนทั้งสองข้างในทิศทางด้านบนของกระบวนการถุงลม

กระดูกหักชนิดที่ II เรียกอีกอย่างว่ากระดูกหักบริเวณกึ่งกลางของขากรรไกรบนหรือกระดูกหักรูปกรวย แนวกระดูกหักจากรอยต่อระหว่างจมูกกับผนังเบ้าตาส่วนใน พื้นเบ้าตา และรอยต่อระหว่างขากรรไกรบนกับผนังด้านข้าง จากนั้นจึงเคลื่อนไปตามผนังด้านข้างของกระดูกขากรรไกรบนจนถึงกระบวนการต้อเนื้อ บางครั้งไซนัสเอธมอยด์อาจกวาดขึ้นไปจนถึงโพรงด้านหน้า น้ำไขสันหลังไหล

กระดูกหักชนิดที่ 3 เรียกอีกอย่างว่ากระดูกหักระดับสูงบนหรือกระดูกหักแยกจากกันระหว่างกะโหลกศีรษะและใบหน้า กระดูกหักเกิดจากรอยต่อหน้าผากของจมูกไปยังทั้งสองข้างข้ามสันจมูก เบ้าตา ผ่านรอยต่อระหว่างกระดูกโหนกแก้มกับหน้าผากกลับไปยังกระบวนการต้อเนื้อ การเกิดรอยต่อระหว่างกะโหลกศีรษะและใบหน้า มักทำให้บริเวณกลางใบหน้ายืดออกและยุบลง กระดูกหักประเภทนี้มักเกิดร่วมกับการแตกของฐานกะโหลกศีรษะหรือการบาดเจ็บที่กะโหลกศีรษะและสมอง หู เลือดกำเดาไหล หรือการรั่วไหลของน้ำไขสันหลัง

2. การเคลื่อนตัวของส่วนกระดูกหักมักเกิดขึ้นแบบเคลื่อนไปด้านหลังและด้านล่าง

3. ความผิดปกติของการสบฟัน

4. การเปลี่ยนแปลงของเบ้าตาและรอบดวงตา เบ้าตาและรอบดวงตา มักมาพร้อมกับเลือดออกของเนื้อเยื่อ อาการบวมน้ำ การเกิด "อาการคล้ายแว่นตา" ที่เป็นเอกลักษณ์ มักแสดงอาการเป็นรอยฟกช้ำรอบดวงตา เปลือกตาทั้งบนและล่างและเยื่อบุตาบวมเป็นตุ่ม หรือดวงตาเคลื่อนและมองเห็นภาพซ้อน

5. การบาดเจ็บที่สมอง

วิธีการรักษาอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าและขากรรไกร ได้แก่:

1. การบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนบริเวณใบหน้าและขากรรไกร: หลักการรักษาคือการขูดเอาเนื้อเยื่อที่ตายแล้วออกทันที และฟื้นฟูและเย็บเนื้อเยื่อที่เคลื่อนที่ออกไป ในระหว่างการขูดเอาเนื้อเยื่อที่ตายแล้ว ควรรักษาเนื้อเยื่อเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อลดข้อบกพร่องและผลกระทบต่อรูปร่างใบหน้าของผู้ป่วยหลังจากได้รับบาดเจ็บ

2. ขากรรไกรหัก: การลดปลายกระดูกหัก โดยใช้วิธีการตรึงภายในเพื่อตรึงตำแหน่งที่ได้รับผลกระทบ ฟื้นฟูความต่อเนื่องของขากรรไกร และพยายามฟื้นฟูความสัมพันธ์ในการสบฟันก่อนการผ่าตัดให้เป็นปกติ