Mini prosta płyta mostkowa do urazów szczękowo-twarzowych

Uraz szczękowo-twarzowy, zwany także urazem twarzy, to każdy uraz fizyczny twarzy.Urazy szczękowo-twarzowe można podzielić na urazy tkanek miękkich, w tym oparzenia, siniaki i skaleczenia, lub złamania kości twarzy, takie jak urazy oczu, złamania nosa i złamania szczęki.złamania mogą powodować ból, obrzęk, utratę funkcji, zmiany kształtu struktur twarzy.

urazy szczękowo-twarzowe mogą skutkować zniekształceniem i utratą funkcji twarzy;takie jak ślepota lub trudności w poruszaniu szczęką.Istnieje niewielkie ryzyko zagrożenia życia, ale uraz szczękowo-twarzowy może być również śmiertelny, ponieważ może powodować poważne krwawienie lub zaburzenie dróg oddechowych;dlatego też podstawową kwestią w leczeniu jest zapewnienie, że drogi oddechowe są drożne i niezagrożone, aby pacjent mógł oddychać.W przypadku podejrzenia złamania kości w celu ustalenia diagnozy należy wykonać badanie rentgenowskie.Konieczne jest leczenie innych urazów, np. urazowego uszkodzenia mózgu, które często towarzyszy poważnym urazom twarzy.

Podobnie jak inne złamania, złamania kości szczękowo-twarzowej objawiają się bólem, zasinieniem i obrzękiem otaczających tkanek.Obfite krwawienia z nosa mogą wystąpić w przypadku złamań nosa, złamania szczęki i złamania podstawy czaszki. Złamania nosa mogą być związane z deformacją nosa, a także obrzękiem i siniakami.Osoby ze złamaniami żuchwy często odczuwają ból i trudności w otwieraniu ust oraz mogą odczuwać drętwienie warg i brody.W przypadku złamań typu Le Fort, środkowa część twarzy może przemieszczać się względem reszty twarzy lub czaszki.

Złamanie złamania szczęki

1. Linia złamania kość szczęki łączy się z kością nosową, kością jarzmową i innymi kościami twarzoczaszki.Linia złamania jest podatna na powstawanie szwów i słabych ścian kości. Le Fort podzielił złamania na trzy typy w zależności od wysokości i wysokości linii złamania.

Złamanie typu I: znane również jako złamanie dolnej szczęki lub złamanie poziome. Linia złamania rozciąga się poziomo od otworu gruszkowatego do szwu skrzydłowego szczęki po obu stronach w górnym kierunku wyrostka zębodołowego.

Złamanie typu II nazywane jest także złamaniem pośrodkowym szczęki lub złamaniem stożkowym. Linia złamania od szwu nosowo-czołowego przechodziła bocznie przez nasadę nosa, środkową ścianę oczodołu, dno oczodołu i szew oczodołowy szczęki, a następnie biegła wzdłuż bocznej ściany szczęki do wyrostek skrzydłowy. Czasami może przesunąć zatokę sitową do przedniego dołu, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.

Złamanie typu III nazywane jest również złamaniem wysokiego poziomu szczęki lub złamaniem oddzielającym twarzoczaszki. Linia złamania od szwu czołowego nosa do obu stron przez nasadę nosa, oczodół, przez szew jarzmowo-czołowy z powrotem do wyrostka skrzydłowego, tworzenie się separacji twarzoczaszki, często prowadzą do wydłużenia i depresji środkowej części twarzy, temu typowi złamania towarzyszy złamanie podstawy czaszki lub uraz czaszkowo-mózgowy, krwawienie z ucha, nosa lub wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.

2. Przemieszczenie segmentu złamania zwykle następuje w kierunku tylnym i dolnym.

3. Zaburzenie okluzji.

4. Zmiany oczodołowe i okołooczodołowe Często towarzyszą krwawienia do tkanek, obrzęki, powstawanie specyficznych „objawów okularowych”, często objawiające się wybroczynami okołooczodołowymi, krwawieniem powiek górnych i dolnych oraz bulwiastym spojówkiem, przesunięciem gałki ocznej i podwójnym widzeniem.

5. Uraz mózgu.

Metody leczenia urazów szczękowo-twarzowych obejmują:

1. Uszkodzenie tkanki miękkiej szczękowo-twarzowej: zasadą leczenia jest szybkie oczyszczenie, przemieszczona tkanka zostaje przywrócona i zszyta. Podczas oczyszczania należy zachować tkankę w miarę możliwości, aby zmniejszyć defekt i wpływ na kształt twarzy pacjenta po urazie.

2, złamanie szczęki: redukcja końca złamania, zastosowanie metody mocowania wewnętrznego, aby naprawić dotknięte miejsce, przywrócić ciągłość szczęki, spróbować przywrócić normalną przedoperacyjną relację zgryzową.