orthognathische 0,6 anatomische L-plaat

Geëtste lijnen, in stappen van 1 mm, op implantaten vormen een visueel hulpmiddel bij het buigen van de plaat.

Onder orale en maxillofaciale misvorming verstaan ​​we de abnormale grootte en vorm van de bovenkaak, veroorzaakt door een abnormale ontwikkeling van de bovenkaak, de abnormale relatie tussen de boven- en onderkaak en de relatie met andere schedel- en aangezichtsbeenderen, evenals de abnormale relatie tussen de bovenkaak en de tanden, de abnormale functie van het orale en maxillaire systeem en de abnormale gezichtsmorfologie. Het doel van orthognatische chirurgie is om de verkeerd geplaatste tanden te corrigeren, de discordante tandboog en de relatie tussen tanden en kaken aan te passen, de interferentie tussen tanden en kaken te elimineren, het gebit te rangschikken en de compenserende helling van tanden te elimineren, om zo de operatie mogelijk te maken om het ingesneden botsegment soepel naar de ontworpen correctiepositie te verplaatsen en een goede relatie tussen tanden en kaken tot stand te brengen.

Al in 1928 probeerde Fauchard een ontwrichting van een enkele tand te corrigeren met een klem, maar de chirurgische behandeling van misvormingen van benige tanden en kaken werd in 1848 door Hullihen ontwikkeld en voor het eerst in 1849 gerapporteerd. Hoewel veel wetenschappers sindsdien inspanningen hebben geleverd om de techniek te onderzoeken en te verbeteren, is het behandelingseffect niet optimaal vanwege de beperkte technologie en het medische niveau op dat moment. Hierdoor vorderde de behandeling van misvormingen van tanden en kaakspieren in de daaropvolgende 100 jaar langzaam. Tot eind jaren 1950, met de ontwikkeling van anesthesiologie, basischirurgie, toegepaste anatomie en speciale chirurgische instrumenten, ontwikkelde de chirurgische correctie van misvormingen van tanden en kaakspieren zich snel.

In 1957 meldden Trauner en Obwegeser voor het eerst dat de sagittale split ramus osteotomie met behulp van de intraorale benadering werd verbeterd door Dal Pony (1961), wat een nieuwe fase inluidde in de chirurgische behandeling van maxillofaciale misvormingen. Sinds de jaren 1970, dankzij de Bell en de inspanningen van vele wetenschappers, in de kaak van kaak en weefsel bloedtoevoer systeem van toegepaste anatomie, en gesneden bot bloedtoevoer na de dynamische veranderingen van een doorbraak, verder de biologische basis gelegd van moderne zijn kaakchirurgie, om elke tand te bereiken - - kleverige periosteale bottransplantatie van samengestelde weefsel pedikel translocatie, biedt de wetenschappelijke basis en garantie voor succes. Bovendien maakt de vaststelling van het principe van chirurgisch-orthodontische gecombineerde behandeling de chirurgische behandeling van dentale en maxillofaciale misvormingen perfecter, en gaat echt een nieuw tijdperk in van het combineren van functie met morfologie.

Omdat de chirurgische behandeling van patiënten met dentale en maxillofaciale misvormingen gebaseerd moet zijn op de misvormingen en de behandelingsvereisten, moet het dentale en botcomplex worden opengesneden en verplaatst om de driedimensionale ruimtelijke relatie en functie van de normale dentale en maxillofaciale structuur te reconstrueren en om een ​​bevredigend cosmetisch effect van de maxillofaciale structuur te verkrijgen. Daarom moeten het behandelplan, de tand? De aanpassing van de relatie, de locatie van de botincisie, de richting en afstand van de botbeweging en de keuze van het chirurgische plan allemaal nauwkeurig worden overwogen en ontworpen vóór de operatie, en het verwachte therapeutische effect van het geselecteerde plan moet preoperatief worden voorspeld.

Orthognatische chirurgie wordt toegepast om functionele afwijkingen of afwijkingen in de gezichtsmorfologie op te lossen die worden veroorzaakt door de abnormale grootte en vorm van de bovenkaak als gevolg van de ontwikkeling van de bovenkaak, evenals de abnormale relatie tussen de grootte en vorm van de bovenkaak en andere gezichtsbeenderen. Chirurgie kan nodig zijn om de gelaatstrekken te verbeteren, waaronder ernstige bovenste alveolaire anterieure protrusie (buckteeth), onderste alveolaire anterieure protrusie (overbeet), grote anterieure kaakopeningen en ernstige botafwijkingen.