Os sanatur cartilaginem faciendo quae foramen fracturae creatum temporarie obstruat. Haec deinde novo osse substituitur.
Casus, deinde fractura — multis hominibus hoc non ignotum est. Ossa fracta dolent, sed pleraque optime sanantur. Secretum in cellulis matricibus et naturali ossium facultate se renovandi latet.
Multi ossa solida, rigida, et structuralia esse putant. Os, scilicet, clavis est ad corpora nostra erecta conservanda, sed etiam organum valde dynamicum et activum est.
Os vetus perpetuo novo osse substituitur, subtiliter inter se congruente cellularum praesentium interactione. Hic modus quotidianae conservationis utilis est cum os fractum habemus.
Permittit cellulis matricibus primum cartilaginem producere, deinde novum os creare ad fracturam sanandam, quae omnia serie eventuum subtiliter composita facilitantur.
Sanguis primum venit
Quotannis, in Civitatibus Foederatis Americae circiter quindecim miliones fracturarum, quod est terminus technicus pro ossibus fractis, fiunt.
Responsum statim fracturae est sanguinis profluvium ex vasis sanguineis per ossa nostra dispersis.
Sanguis coagulatus circa fracturam ossis colligitur. Hoc haematoma appellatur, et reticulum proteinorum continet, quae obturamentum temporarium praebent ad hiatum a fractura creatum implendum.
Systema immune nunc in actionem progreditur ad inflammationem ordinandam, quae pars essentialis curationis est.
Cellulae matrices e textibus circumstantibus, medulla ossium, et sanguine ad vocem systematis immunitatis respondent, et ad fracturam migrant. Hae cellulae duas vias diversas incipiunt quae os sanare sinunt: formationem ossis et formationem cartilaginis.
Cartilago et os
Novum os plerumque ad margines fracturae formari incipit. Hoc fere eodem modo fit quo os per cotidianam et normalem conservationem fit.
Ad spatium vacuum inter fracta extrema implendum, cellulae cartilaginem mollem producunt. Hoc fortasse mirum sonat, sed persimile est ei quod fit in evolutione embryonali et cum ossa infantium crescunt.
Cartilago, sive callus mollis, culmen formationis attingit circiter octavum diem post iniuriam. Attamen non est solutio perpetua, quia cartilago non satis valida est ad pressiones tolerandas quas ossa in vita cotidiana patiuntur.
Callus mollis primum callo duro, ossi simili, substituitur. Hic satis firmus est, sed nondum tam firmus quam os. Post circiter tres vel quattuor septimanas a vulnere, formatio novi ossis maturi incipit. Hoc longum tempus - aliquot annos re vera, pro magnitudine et loco fracturae, requirere potest.
Sunt tamen casus ubi sanatio ossium non prospere procedit, et hi gravia problemata sanitatis causant.
Complicationes
Fracturae quae tempus insolitum ad sanitatem requirunt, vel quae omnino non coniunguntur, circiter decem centesimis frequentiae fiunt.
Attamen, studium quoddam invenit frequentiam talium fracturarum non sanantium multo maiorem esse in fumantibus et in iis qui antea fumabant. Credunt periti hoc fortasse ex eo oriri quod incrementum vasorum sanguiferorum in osse sanante in fumantibus retardatur.
Fracturae non sanabiles praecipue problematicae sunt in locis quae magnum onus ferunt, ut in tibia. Operatio ad fissuram quae non sanabitur reparandam saepe necessaria est in talibus casibus.
Chirurgi orthopedici vel osse ex alia parte corporis, vel osse a donatore sumpto, vel materiis artificialibus, ut osse tridimensionaliter impresso, ad foramen implendum uti possunt.
Sed plerumque os mirabili facultate regenerandi utitur. Hoc significat novum os quod fracturam implet ossi ante iniuriam proxime simile esse, sine ullo cicatricis vestigio.
Tempus publicationis: XXXI Augusti, MMXVII