مینی پلیت پل مستقیم ترومای فک و صورت

ترومای فک و صورت، که به آن ترومای صورت نیز گفته می‌شود، هرگونه آسیب فیزیکی است که به صورت وارد می‌شود. ترومای فک و صورت را می‌توان به آسیب‌های بافت نرم، از جمله سوختگی، کبودی و پارگی، یا شکستگی استخوان‌های صورت مانند آسیب‌های چشم، شکستگی بینی و شکستگی فک تقسیم کرد. شکستگی‌ها ممکن است منجر به درد، تورم، از دست دادن عملکرد و تغییر شکل ساختارهای صورت شوند.

آسیب‌های فک و صورت ممکن است منجر به بدشکلی و از دست دادن عملکرد صورت شود؛ مانند نابینایی یا مشکل در حرکت فک. احتمال کمی برای تهدید زندگی وجود دارد، اما ترومای فک و صورت نیز می‌تواند کشنده باشد، زیرا می‌تواند باعث خونریزی شدید یا اختلال در راه هوایی شود. بنابراین، نگرانی اصلی در درمان، اطمینان از باز بودن و عدم تهدید راه هوایی است تا بیمار بتواند نفس بکشد. هنگامی که به شکستگی استخوان مشکوک هستید، از رادیوگرافی برای تشخیص استفاده کنید. انجام درمان برای سایر آسیب‌ها مانند آسیب‌های مغزی تروماتیک که معمولاً با ترومای شدید صورت همراه هستند، ضروری است.

درست مانند سایر شکستگی‌ها، شکستگی استخوان فک بالا و صورت با درد، کبودی و تورم بافت‌های اطراف همراه است. خونریزی شدید بینی ممکن است در شکستگی‌های استخوان بینی، شکستگی فک بالا و شکستگی قاعده جمجمه رخ دهد. شکستگی بینی ممکن است با بدشکلی بینی و همچنین تورم و کبودی همراه باشد. افراد مبتلا به شکستگی فک پایین اغلب درد و مشکل در باز کردن دهان دارند و ممکن است در لب و چانه بی‌حسی داشته باشند. در مورد شکستگی‌های لو فورت، قسمت میانی صورت ممکن است نسبت به بقیه صورت یا جمجمه حرکت کند.

شکستگی فک بالا

۱. خط شکستگی استخوان فک بالا به استخوان بینی، استخوان گونه و سایر استخوان‌های جمجمه و صورت متصل است. خط شکستگی مستعد ایجاد در درزها و دیواره‌های ضعیف استخوان است. لو فورت شکستگی را بر اساس ارتفاع و بلندی خط شکستگی به سه نوع طبقه‌بندی کرد.

شکستگی نوع اول: همچنین به عنوان شکستگی فک پایین یا شکستگی افقی شناخته می‌شود. خط شکستگی به صورت افقی از سوراخ پیریفورم تا درز پتریگوئید فک بالا در هر دو طرف در جهت فوقانی زائده آلوئولار امتداد می‌یابد.

شکستگی نوع دوم، شکستگی میانی فک بالا یا شکستگی مخروطی نیز نامیده می‌شود. خط شکستگی از درز بینی-فرونتال از پل بینی، دیواره داخلی کاسه چشم، کف کاسه چشم و درز کاسه چشم بالا به صورت جانبی عبور کرده و سپس از دیواره جانبی فک بالا به زائده پتریژال می‌رسد. گاهی اوقات می‌تواند سینوس اتموئید را تا حفره قدامی، رینوره مایع مغزی نخاعی، جابجا کند.

شکستگی نوع III، شکستگی سطح بالای فک بالا یا شکستگی جداشدگی جمجمه و صورت نیز نامیده می‌شود. خط شکستگی از درز پیشانی بینی به دو طرف، از پل بینی و حدقه چشم عبور می‌کند و از طریق درز گونه-فرونتال به زائده پتریژئال برمی‌گردد. جداشدگی جمجمه و صورت اغلب منجر به کشیدگی و فرورفتگی وسط صورت می‌شود. این نوع شکستگی با شکستگی قاعده جمجمه یا آسیب جمجمه و مغز، خونریزی گوش و بینی یا نشت مایع مغزی نخاعی همراه است.

۲. جابجایی قطعه شکستگی معمولاً به صورت جابجایی خلفی و تحتانی رخ می‌دهد.

۳. اختلال اکلوزال.

۴. تغییرات حدقه‌ای و اطراف حدقه‌ای. این تغییرات اغلب با خونریزی بافتی، ادم، تشکیل یک «علائم عینک» منحصر به فرد همراه است که اغلب به صورت اکیموز اطراف حدقه، خونریزی ملتحمه پلک بالا و پایین و حبابی، یا جابجایی چشم و دوبینی بروز می‌کند.

۵. آسیب مغزی.

روش‌های درمانی برای آسیب‌های فک و صورت عبارتند از:

۱. آسیب بافت نرم فک و صورت: اصل درمان، دبریدمان به موقع است و بافت جابجا شده ترمیم و بخیه می‌شود. در طول دبریدمان، بافت باید تا حد امکان حفظ شود تا نقص و تأثیر آن بر شکل صورت بیمار پس از آسیب کاهش یابد.

۲، شکستگی فک: جااندازی انتهای شکستگی، با استفاده از روش تثبیت داخلی، محل آسیب‌دیده ثابت می‌شود، پیوستگی فک بازیابی می‌شود، سعی می‌شود رابطه اکلوزالی طبیعی قبل از عمل بازیابی شود.