ορθογναθική ανατομική πλάκα L 0.6

Οι χαραγμένες γραμμές, σε βήματα του 1 mm, στα εμφυτεύματα παρέχουν ένα οπτικό βοήθημα για την κάμψη της πλάκας.

Η στοματική και γναθοπροσωπική δυσμορφία αναφέρεται στο ανώμαλο μέγεθος και σχήμα της άνω γνάθου που προκαλείται από την ανώμαλη ανάπτυξη της άνω γνάθου, την ανώμαλη σχέση μεταξύ της άνω και κάτω άνω γνάθου και τη σχέση της με άλλα κρανιοπροσωπικά οστά, καθώς και την ανώμαλη σχέση μεταξύ της άνω γνάθου και των δοντιών, την ανώμαλη λειτουργία του στοματικού και γναθιαίου συστήματος και την ανώμαλη μορφολογία του προσώπου. Ο σκοπός της ορθογναθικής χειρουργικής είναι η διόρθωση των λανθασμένων τοποθετημένων δοντιών, η ρύθμιση του ασύμβατου οδοντικού τόξου και της σχέσης μεταξύ δοντιών και γνάθων, η εξάλειψη της παρεμβολής μεταξύ δοντιών και γνάθων, η διευθέτηση της οδοντοστοιχίας και η εξάλειψη της αντισταθμιστικής κλίσης των δοντιών, έτσι ώστε η επέμβαση να επιτρέψει την ομαλή μετακίνηση του τμήματος του οστού στην σχεδιασμένη θέση διόρθωσης και την καθιέρωση μιας καλής σχέσης μεταξύ δοντιών και γνάθων.

Ήδη από το 1928, ο Fauchard είχε προσπαθήσει να διορθώσει μια εξάρθρωση ενός μόνο δοντιού με οδοντικό σφιγκτήρα, αλλά η χειρουργική θεραπεία των οστέινων δοντιών και των παραμορφώσεων της γνάθου αναπτύχθηκε από τον Hullihen το 1848 και αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1849. Έκτοτε, αν και πολλοί μελετητές έχουν καταβάλει προσπάθειες για να διερευνήσουν και να βελτιώσουν, το θεραπευτικό αποτέλεσμα δεν είναι ιδανικό λόγω της περιορισμένης τεχνολογίας και του ιατρικού επιπέδου εκείνη την εποχή, έτσι ώστε στα επόμενα 100 χρόνια, η θεραπεία των οδοντικών και γναθοπροσωπικών παραμορφώσεων να προχωρά αργά. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, με την ανάπτυξη της αναισθησιολογίας, της βασικής χειρουργικής, της εφαρμοσμένης ανατομίας και των ειδικών χειρουργικών εργαλείων, η χειρουργική διόρθωση των οδοντικών και γναθοπροσωπικών παραμορφώσεων αναπτύχθηκε ραγδαία.

Το 1957, οι Trauner και Obwegeser ανέφεραν για πρώτη φορά ότι η οστεοτομία του οβελιαίου διαιρεμένου κλάδου χρησιμοποιώντας την ενδοστοματική προσέγγιση βελτιώθηκε από τον Dal Pony (1961), σηματοδοτώντας ένα νέο στάδιο στη χειρουργική θεραπεία των γναθοπροσωπικών παραμορφώσεων. Από τη δεκαετία του 1970, χάρη στον Bell και τις προσπάθειες πολλών μελετητών, το σύστημα αιμάτωσης της γνάθου και των ιστών εφαρμοσμένης ανατομίας και η μειωμένη αιμάτωση των οστών μετά τις δυναμικές αλλαγές μιας σημαντικής ανακάλυψης, τέθηκαν περαιτέρω οι βιολογικές βάσεις της σύγχρονης χειρουργικής της γνάθου, προκειμένου να επιτευχθεί κάθε δόντι - μεταμόσχευση κολλώδους περιοστικού οστού σύνθετου ιστού - μετατόπιση, παρέχοντας την επιστημονική βάση και την εγγύηση της επιτυχίας. Επιπλέον, η καθιέρωση της αρχής της συνδυασμένης χειρουργικής-ορθοδοντικής θεραπείας καθιστά την χειρουργική θεραπεία των οδοντικών και γναθοπροσωπικών παραμορφώσεων πιο τέλεια και πραγματικά εισέρχεται σε μια νέα περίοδο συνδυασμού της λειτουργίας με τη μορφολογία.

Επειδή η χειρουργική θεραπεία ασθενών με οδοντικές και γναθοπροσωπικές δυσμορφίες θα πρέπει να βασίζεται στις δυσμορφίες και τις απαιτήσεις θεραπείας, το οδοντικό και οστικό σύμπλεγμα θα πρέπει να διανοιχθεί και να μετακινηθεί για να ανακατασκευαστεί η τρισδιάστατη χωρική σχέση και λειτουργία της φυσιολογικής οδοντικής και γναθοπροσωπικής δομής και να επιτευχθεί ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα της γναθοπροσωπικής. Επομένως, το σχέδιο θεραπείας, η προσαρμογή της σχέσης, η θέση της οστικής τομής, η κατεύθυνση και η απόσταση της οστικής κίνησης και η επιλογή του χειρουργικού σχεδίου θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να σχεδιάζονται με ακρίβεια πριν από την επέμβαση και το αναμενόμενο θεραπευτικό αποτέλεσμα του επιλεγμένου σχεδίου θα πρέπει να προβλέπεται προεγχειρητικά.

Η ορθογναθική χειρουργική χρησιμοποιείται για την επίλυση των λειτουργικών ανωμαλιών ή των ανωμαλιών της μορφολογίας του προσώπου που προκαλούνται από το ανώμαλο μέγεθος και σχήμα της άνω γνάθου που προκαλείται από την ανάπτυξη της άνω γνάθου, καθώς και από τη μη φυσιολογική σχέση μεταξύ του μεγέθους και του σχήματος της άνω γνάθου και άλλων οστών του προσώπου. Μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για τη βελτίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρής άνω φατνιακής πρόσθιας προεξοχής (buckteeth), της κάτω φατνιακής πρόσθιας προεξοχής (overbite), των μεγάλων πρόσθιων ανοιγμάτων της γνάθου και των σοβαρών οστικών αποκλίσεων.