ortognatik 0.6 anatomik L plakası

İmplantlar üzerine 1 mm aralıklarla kazınmış çizgiler, plaka bükme işlemi için görsel bir yardımcı sağlar.

Oral ve maksillofasiyal deformite, maksillanın anormal gelişimi, üst ve alt maksilla arasındaki anormal ilişki ve diğer kraniyofasiyal kemiklerle olan ilişkisi, maksilla ile dişler arasındaki anormal ilişki, ağız ve çene sisteminin anormal fonksiyonu ve anormal yüz morfolojisi sonucu oluşan maksillanın anormal boyut ve şeklini ifade eder. Ortognatik cerrahinin amacı; yanlış konumlanmış dişleri düzeltmek, uyumsuz diş arkını ve dişler ile çeneler arasındaki ilişkiyi ayarlamak, dişler ile çeneler arasındaki etkileşimi ortadan kaldırmak, diş dizilimini düzenlemek ve dişlerin kompanse edici eğimini ortadan kaldırarak, kesilen kemik segmentinin tasarlanan düzeltme pozisyonuna düzgün bir şekilde hareket etmesini ve dişler ile çeneler arasında iyi bir ilişki kurulmasını sağlamaktır.

Fauchard, 1928 gibi erken bir tarihte, bir diş kelepçesi ile tek bir diş çıkığını düzeltmeye çalışmış, ancak kemikli diş ve çene deformitelerinin cerrahi tedavisi 1848'de Hullihen tarafından geliştirilmiş ve ilk kez 1849'da bildirilmiştir. O zamandan beri, birçok bilim insanı keşfetmek ve geliştirmek için çaba sarf etse de, o dönemdeki sınırlı teknoloji ve tıbbi seviye nedeniyle tedavi etkisi ideal değildir, öyle ki sonraki 100 yılda diş ve çene deformitelerinin tedavisi yavaş ilerler. 1950'lerin sonlarına kadar anesteziyoloji, temel cerrahi, uygulamalı anatomi ve özel cerrahi aletlerin gelişmesiyle diş ve çene deformitelerinin cerrahi olarak düzeltilmesi hızla gelişmiştir.

1957 yılında Trauner ve Obwegeser ilk kez, Dal Pony (1961) tarafından intraoral yaklaşım kullanılarak sagital split ramus osteotomisinin geliştirildiğini bildirerek, maksillofasiyal deformitelerin cerrahi tedavisinde yeni bir aşamaya işaret etmiştir. 1970'lerden itibaren Bell ve birçok bilim insanının çabaları sayesinde, çene ve çene kemiğinin kanlanma sisteminde uygulanan anatomik ve dinamik değişikliklerden sonra kesilen kemik kanlanmasında çığır açan bir buluş, modern çene cerrahisinin biyolojik temellerini daha da atmış, her dişin - yapışkan periosteal kemik nakli ile kompozit doku pedikül translokasyonu, bilimsel temeli ve başarı garantisini sağlamıştır. Ayrıca, cerrahi-ortodontik kombine tedavi ilkesinin yerleşmesi, diş ve maksillofasiyal deformitelerin cerrahi tedavisini daha mükemmel hale getirmiş ve gerçekten de fonksiyonun morfoloji ile birleştirildiği yeni bir döneme girmiştir.

Diş ve çene yüz deformiteleri olan hastaların cerrahi tedavisi, deformitelere ve tedavi gereksinimlerine dayanması gerektiğinden, normal diş ve çene yüz yapısının üç boyutlu mekansal ilişkisini ve işlevini yeniden oluşturmak ve çene yüz bölgesinin tatmin edici kozmetik etkisini elde etmek için diş ve kemik kompleksi kesilerek hareket ettirilmelidir. Bu nedenle tedavi planı, diş?İlişkinin ayarlanması, kemik kesisinin yeri, kemik hareketinin yönü ve mesafesi ve cerrahi planın seçimi, operasyondan önce doğru bir şekilde düşünülmeli ve tasarlanmalı ve seçilen planın beklenen terapötik etkisi ameliyat öncesi tahmin edilmelidir.

Ortognatik cerrahi, maksillanın gelişimi sırasında oluşan anormal boyut ve şeklin neden olduğu fonksiyonel anormallikleri veya yüz morfolojisindeki anormallikleri ve maksillanın boyut ve şekli ile diğer yüz kemikleri arasındaki anormal ilişkiyi çözmek için kullanılır. Şiddetli üst alveolar anterior protrüzyon (tavşan diş), alt alveolar anterior protrüzyon (üst çenenin önde kapanması), geniş ön çene açıklıkları ve şiddetli kemik sapmaları dahil olmak üzere yüz özelliklerini iyileştirmek için cerrahi gerekebilir.