ortodontik ligasyon çivisi 1.6 kendiliğinden delen ve diş açan

Küçük halka şeklindeki çeneler arasındaki bağlama ve tespit yöntemi şunlar için uygundur:

1. Mandibula gövdesinde belirgin bir yer değiştirme olmaksızın tek doğrusal kırık.

2. Alt çene veya çene gövdesindeki iyi huylu tümör çıkarılıp hemen kemik grefti uygulandı.

3. Ateşli silah yaralanması sonrası oluşan mandibular defektlerin kemik grefti ile kapsamlı yardımcı fiksasyonu.

Erken redüksiyon, fiksasyon ve fonksiyonel motor tedavi, ekstremite kırıklarının kesin tedavisi için üç prensiptir. Çene kemiği kırıklarının tedavi prensibi, benzerlikleri ve farklılıkları vardır, üst çene kırıkları, kemik yüzeyine bağlanma kasları, iç ve dış kas kanadına ek olarak, bazı zayıf kasların ifadesi için daha fazla, dişler normal ilişkilerine dönebildiği sürece, kırık kesiti sıfırlandıktan sonra, kafatasının tabanında sabitlenen kırık sabitleme yöntemleri seçilir. Ve mandibula kırığı, güçlü çiğneme kasları nedeniyle çekme belirgin çıkığa neden olabilir, çene kırığı sabitleme yöntemi daha stabil olmalıdır, aynı zamanda temporomandibular eklemin erken fonksiyonel egzersizini hesaba katar, aktif ve ağrısız aktivite kemik ve yumuşak dokuların kanlanmasını destekleyebilir, sinovyal sıvı eklem kıkırdağının beslenmesini destekler, kısmi ağırlık taşıma ile birleştirilir, kas kullanılmaması atrofisini, eklem sertliğini vb. önler, bu nedenle, mandibula kırığı kılavuzlarının tedavisi, üç prensibe dayanır.

Tedavinin amacı tıkanıklığın tekrar sağlanmasıdır. Çene kemiği kırıkları, uzun tüp kırıklarından farklıdır; önemli özelliği, çene gövdesinde bir sıra ark dentisyonunun bulunması ve üst ve alt çeneler arasında çiğneme fonksiyonunu yöneten normal bir oklüzal ilişkinin oluşmasıdır. Üst ve alt dişlerin oklüzal ilişkisinin restore edilip edilemeyeceği, çene kırığının tedavi etkisini değerlendirmek için en önemli göstergelerden biridir. Kemik segmentindeki dişler genellikle ark splintleri veya diğer ağız içi splintleri bağlayarak redüksiyon ve fiksasyon için destek veya ankraj tabanı olarak kullanılır. Ateşli silah yaralanmaları dışındaki durumlarda, kırık hattındaki dişlerin mümkün olduğunca korunması önerilir. Kök kırılmışsa, diş aşırı gevşekse, kırık hattı üçüncü alt çene azı dişinden etkilenmişse veya diş gömülü ise diş çekilmelidir. Çene ateşli silah yaralanmalarında, kalan dişlerin alveolar çıkıntısının daha iyi korunması için, mümkün olan her şekilde restore edilmeli ve korunmalıdır. Kron kırılmış ancak özellikle güçlü bir kök varsa, Güçlü kökün kırık bölümünden sonra, kanal tedavisinde kullanılabildiği gibi, braketlerin sabitlenmesinde post çivisi olarak veya örtücü olarak da kullanılabilir.

Trafik kazalarından sağ kurtulanların %50-70'i yüz travması geçirir. Gelişmiş ülkelerin çoğunda, maksillofasiyal travmanın ana nedeni olarak araç çarpışmalarının yerini başkalarından kaynaklanan şiddet almıştır; gelişmekte olan ülkelerde ise trafik kazaları hâlâ ana nedendir. Emniyet kemeri ve hava yastığı, maksillofasiyal travmanın görülme sıklığını azaltmak için kullanılmıştır, ancak bu koruyucu önlemler alt çene kemiği kırıklarını azaltmamaktadır. Motosiklet kaskı kullanımı, maksillofasiyal travmayı etkili bir şekilde azaltabilir.

Maksillofasiyal kırıklar yaşa göre oldukça normal bir dağılım gösterir; en yüksek insidans 20-40 yaşları arasında görülür ve 12 yaş altı çocuklar tüm maksillofasiyal kırıkların yalnızca %5-10'unu yaşar. Çocuklarda görülen maksillofasiyal travmaların çoğu kesikler ve yumuşak doku yaralanmalarını içerir. Çocukların yüzlerinde kortikal kemik oranı süngerimsi kemiğe göre daha düşüktür, zayıf gelişmiş sinüsler kemikleri güçlendirir ve yağ yastıkçıkları yüz kemiklerini korur.

Baş ve beyin yaralanmaları genellikle maksillofasiyal travmalarla, özellikle de yüzün üst kısmında meydana gelen travmalarla ilişkilidir; maksillofasiyal travması olan kişilerin %15-48'inde beyin yaralanması görülür. Eşlik eden yaralanmalar yüz travmalarının tedavisini etkileyebilir; örneğin, acil olabilirler ve yüz yaralanmalarından önce tedavi edilmeleri gerekebilir. Köprücük kemiği seviyesinin üzerinde travma geçiren kişiler, servikal omurga yaralanmaları (boyun omurga yaralanmaları) açısından yüksek risk altında kabul edilir ve omurganın hareket etmesini önlemek için özel önlemler alınmalıdır; bu, omurga yaralanmasını kötüleştirebilir.