anatomik orbital taban plakası

Anatomide orbita, göz ve uzantılarının bulunduğu kafatası boşluğu veya yuvasıdır. "Orbita" kemikli yuvayı ifade edebilir. Yetişkin bir insanda orbita hacmi 30 mililitredir ve göz toplam 6,5 ml'lik bir hacim kaplar. Orbita içeriği; göz, orbital ve retrobulber fasya, göz dışı kaslar, kranial sinirler, kan damarları, yağ, gözyaşı bezi ve kesesi, göz kapakları, medial ve lateral palpebral bağlar, çekum bağları, asıcı bağ, septum, siliyer ganglion ve kısa siliyer sinirlerden oluşur.

Orbitalar, yüzün orta hattına açılan ve başın içine doğru uzanan konik şekilli veya dört kenarlı piramit şeklindeki boşluklardır. Her bir orbita, bir taban, bir tepe noktası ve dört duvardan oluşur.

İnsanlarda orbital kanalın kemik duvarları, embriyolojik olarak birbirinden farklı yedi yapıdan oluşan bir mozaiktir. Yanlarda zigomatik kemik, küçük kanadı optik kanalı oluşturan sfenoid kemik ve kemikli orbital çıkıntının yan arka kısmını oluşturan büyük kanadı, alt ve medialde ise lakrimal ve etmoid kemiklerle birlikte orbital kanalın medial duvarını oluşturan maksiller kemik bulunur. Etmoid hava hücreleri son derece incedir ve kafatasındaki en hassas kemik yapısı olan lamina papyracea olarak bilinen bir yapı oluşturur. Bu yapı, orbital travmalarda en sık kırılan kemiklerden biridir.

Lateral duvar, zigomatik kemiğin ön çıkıntısı ve daha arkada sfenoid kemiğin büyük kanadının orbital plakası tarafından oluşturulur. Kemikler zigomatikosfenoid sütürde birleşir. Lateral duvar, orbitanın en kalın duvarıdır ve en çok maruz kalan yüzeydir, bu nedenle künt travmalara karşı oldukça savunmasızdır.

Orbital patlama kırıklarında en sık görülen kırık alt orbita duvarı kırığı olup, sıklıkla enoftalmik invajinasyon, oküler hareket bozukluğu, diplopi ve oküler yer değiştirme gibi komplikasyonlara neden olarak fonksiyonu ve görünümü ciddi şekilde etkiler. Orbital patlama kırıklarında, göz içi invajasyonun 2 mm'den fazla olması ve BT ile doğrulandığı gibi kırık alanının daha büyük olması durumunda cerrahi mümkün olan en kısa sürede gerçekleştirilmelidir. Orbita kırığı onarımında yaygın olarak kullanılan yapay malzemeler arasında hidroksiapatit yapay kemik, gözenekli polietilen polimer sentetik malzemeler, hidroksiapatit kompleks ve titanyum metal malzemeler bulunur. Orbita onarımı için implant malzemesi seçiminde ideal implant malzemeleri şu özelliklere sahip olmalıdır: iyi biyolojik uyumluluk, kolay şekillendirilebilirlik ve orbita duvarı defekt bölgelerine yerleştirilebilme, şeklini kolayca koruyabilme, normal göz pozisyonunu korumak için orbita içeriğini destekleme, eksik orbita içeriğini yerine koyabilme ve orbita boşluğu hacmini genişletebilme, postoperatif gözlemi kolaylaştırmak için hacim BT iyileştirmesi. Titanyum mesh kolay şekillendirilebildiği ve iyi fiksasyona sahip olduğu için insan vücudu ile temasında hassasiyet, kanserojenlik ve teratojenite oluşturmaz, kemik dokusu, epitel ve bağ dokusu ile iyi bir şekilde birleşebilir, bu nedenle biyouyumluluğu en iyi olan metal malzemedir.

Önceden Oluşturulmuş Orbital Plaklar, BT tarama verilerinden tasarlanmıştır. Bu plaklar, insan orbital tabanının ve medial duvarının topografik anatomisine oldukça yakın implantlardan oluşur ve seçici kraniyomaksillofasiyal travmada kullanılmak üzere tasarlanmıştır. Önceden oluşturulmuş üç boyutlu şekil: Plak konturu için gereken süreyi azaltan minimum bükülme ve kesme için tasarlanmıştır. Konturlu plak kenarları: Cilt kesisinden kolay plak yerleştirme ve plak ile çevresindeki yumuşak doku arasında daha az müdahale sağlar. Bölümlü tasarım: Plak boyutunu, orbital topografiye uyacak şekilde özelleştirmek ve minimum keskin kenarlarla konturlu plak sınırlarını korumak için. Sert bölge: Globun doğru pozisyonunu korumaya yardımcı olmak için posterior orbital tabanına şeklini geri kazandırır. Orbital taban onarımı ve rekonstrüksiyonu için kapsamlı çözümler.