płytka łącząca czaszkę – 2 otwory

Dwuotworowa płytka prosta to opływowy, kompleksowy system oferujący elastyczność, łatwość użytkowania oraz wysoką jakość implantów i narzędzi. Niski profil płytki i śruby, wynoszący 0,5 mm, zapewnia minimalną palpację implantu. System z jednym narzędziem do szybkiego i stabilnego mocowania płatów kości czaszki.

Czaszka to struktura kostna, która tworzy głowę u kręgowców. Kości czaszki podtrzymują struktury twarzy i zapewniają ochronną jamę. Czaszka składa się z dwóch części: czaszki i żuchwy. U człowieka te dwie części to neurocranium i twarzoczaszka, której największą kością jest żuchwa. Czaszka chroni mózg, reguluje odległość między oczami i położenie uszu, umożliwiając lokalizację kierunku i odległości dźwięku. Złamanie czaszki, zwykle występujące w wyniku tępego urazu, może polegać na złamaniu jednej lub kilku z ośmiu kości tworzących czaszkę.

Złamanie może wystąpić w miejscu uderzenia lub w jego pobliżu, a także w miejscu uszkodzenia struktur leżących głębiej w czaszce, takich jak błony bębenkowe, naczynia krwionośne i mózg. Złamania czaszki dzielą się na cztery główne typy: linijne, wklęsłe, rozstrzeniowe i podstawne. Najczęstszym typem są złamania linijne, ale nie wymagają interwencji medycznej. Zazwyczaj złamania wklęsłe są rozdrobnione, z wieloma przemieszczonymi do wewnątrz kośćmi, co wymaga interwencji chirurgicznej w celu naprawy uszkodzeń tkanek leżących głębiej. Złamania rozstrzeniowe rozszerzają szwy czaszki i dotyczą dzieci poniżej trzeciego roku życia. Złamania podstawne dotyczą kości podstawy czaszki.

Złamanie czaszki z wgłębieniem. Uderzenie młotkiem, kamieniem lub kopnięcie w głowę i inne urazy tępe zazwyczaj prowadzą do złamania czaszki z wgłębieniem. 11% ciężkich urazów głowy występuje w przypadku tego typu złamań, czyli złamań wieloodłamowych, w których złamane kości przemieszczają się do wewnątrz. Złamania czaszki z wgłębieniem stwarzają wysokie ryzyko zwiększonego nacisku na mózg lub krwotoku do mózgu, który zmiażdży delikatną tkankę.

W przypadku pęknięcia w miejscu złamania, dochodzi do złożonych złamań czaszki z wgnieceniem. Powoduje to kontakt wnętrza czaszki z otoczeniem zewnętrznym, zwiększając ryzyko zakażenia i infekcji. W złożonych złamaniach z wgnieceniem, rozrywana jest opona twarda. W przypadku złamań z wgnieceniem czaszki konieczna jest operacja, aby oddzielić kości od mózgu, jeśli uciskają na niego, poprzez wykonanie otworów w sąsiedniej, zdrowej czaszce.

Czaszka człowieka jest anatomicznie podzielona na dwie części: neurocranium, utworzoną z ośmiu kości czaszki, które mieszczą i chronią mózg, oraz twarzoczaszkę (viscerocranium), złożoną z czternastu kości, nie licząc trzech kosteczek słuchowych ucha wewnętrznego. Złamanie czaszki zazwyczaj oznacza złamania neurocranium, natomiast złamania części twarzowej czaszki to złamania twarzoczaszki, a w przypadku złamania szczęki – złamania żuchwy.

Osiem kości czaszki rozdzielonych jest szwami: jedna kość czołowa, dwie kości ciemieniowe, dwie kości skroniowe, jedna kość potyliczna, jedna kość klinowa i jedna kość sitowa.