anatomiczna płytka dna oczodołu

W anatomii oczodół to jama lub oczodół czaszki, w którym znajduje się oko i jego odnóża. „Oczodół” może odnosić się do kostnego oczodołu. Objętość oczodołu u dorosłego człowieka wynosi 30 mililitrów, a oko zajmuje 6,5 ml. Zawartość oczodołu obejmuje oko, powięź oczodołową i pozagałkową, mięśnie zewnątrzgałkowe, nerwy czaszkowe, naczynia krwionośne, tkankę tłuszczową, gruczoł łzowy z workiem i przewodem łzowym, powieki, więzadła powiekowe przyśrodkowe i boczne, więzadła policzkowe, więzadło wieszadłowe, przegrodę międzyprzedsionkową, zwój rzęskowy oraz krótkie nerwy rzęskowe.

Oczodoły mają kształt stożkowaty lub czworoboczne, piramidalne jamy, otwarte w linii środkowej twarzy i skierowane do tyłu, w stronę głowy. Każdy oczodół składa się z podstawy, wierzchołka i czterech ścian.

Kościste ściany kanału oczodołowego u ludzi to mozaika siedmiu odrębnych struktur embriologicznie. Składają się one z kości jarzmowej (bocznie), kości klinowej, której skrzydło mniejsze tworzy kanał wzrokowy, a skrzydło większe – boczną tylną część wyrostka oczodołowego, kości szczękowej (dolno-przyśrodkowej), która wraz z kośćmi łzową i sitową tworzy przyśrodkową ścianę kanału oczodołowego. Komórki powietrzne sitowe są niezwykle cienkie i tworzą strukturę znaną jako blaszka papiracea (blaszka papierowa), najdelikatniejszą strukturę kostną czaszki i jedną z kości najczęściej ulegających złamaniom w urazach oczodołu.

Ściana boczna jest utworzona przez wyrostek czołowy kości jarzmowej, a bardziej z tyłu przez blaszkę oczodołową skrzydła większego kości klinowej. Kości łączą się w szwie jarzmowo-kosmówkowym. Ściana boczna jest najgrubszą ścianą oczodołu i jest najbardziej odsłoniętą powierzchnią, przez co jest bardziej podatna na urazy tępe.

Złamanie dolnej ściany oczodołu jest najczęstszym złamaniem w przypadku złamania rozprężającego oczodołu, które często powoduje powikłania, takie jak wgłobienie enoftalmiczne, zaburzenia ruchu gałek ocznych, podwójne widzenie i przemieszczenie gałki ocznej, co poważnie wpływa na funkcję i wygląd. W przypadku złamań rozprężających oczodołu operację należy przeprowadzić jak najszybciej, gdy wgłębienie wewnątrzgałkowe przekracza 2 mm, a obszar złamania jest większy, co potwierdza tomografia komputerowa. W naprawie złamania oczodołu powszechnie stosowane materiały sztuczne to: sztuczna kość hydroksyapatytowa, porowaty polimer polietylenowy, kompleks hydroksyapatytu oraz materiały tytanowo-metalowe. Przy wyborze materiału implantologicznego do naprawy oczodołu, idealny materiał powinien charakteryzować się następującymi cechami: dobrą zgodnością biologiczną, łatwością kształtowania i umieszczania w ubytkach ściany oczodołu, łatwością zachowania kształtu, podtrzymywaniem zawartości oczodołu w celu utrzymania prawidłowego położenia oka, możliwością uzupełnienia brakującej zawartości oczodołu i zwiększenia objętości jamy oczodołowej, wzmocnieniem objętości w tomografii komputerowej ułatwiającym obserwację pooperacyjną. Ponieważ siatka tytanowa jest łatwa do kształtowania i dobrze się trzyma, nie powoduje uczulenia, działania rakotwórczego i teratogennego w kontakcie z ludzkim ciałem, a także dobrze łączy się z tkanką kostną, nabłonkiem i tkanką łączną, jest to najlepszy materiał metalowy o biokompatybilności.

Preformowane płytki oczodołowe zostały zaprojektowane na podstawie danych z tomografii komputerowej. Płytki te składają się z implantów, które dokładnie odzwierciedlają anatomię topograficzną dna oczodołu i ściany przyśrodkowej, i są przeznaczone do stosowania w selektywnych urazach czaszkowo-szczękowo-twarzowych. Preformowany trójwymiarowy kształt: Zaprojektowany z myślą o minimalnym zginaniu i cięciu, co skraca czas potrzebny do wyprofilowania płytki. Wyprofilowane krawędzie płytki: Ułatwiają wprowadzenie płytki przez nacięcie skóry i ograniczają interferencję między płytką a otaczającą tkanką miękką. Segmentowana konstrukcja: Dostosowuje rozmiar płytki do topografii oczodołu i utrzymuje wyprofilowane krawędzie płytki z minimalną liczbą ostrych krawędzi. Strefa sztywna: Przywraca kształt tylnej części dna oczodołu, pomagając utrzymać prawidłową pozycję gałki ocznej. Kompleksowe rozwiązania w zakresie naprawy i rekonstrukcji dna oczodołu.