صفحه اتصال دانه برف جمجمه‌ای Ⅱ

جمجمه‌ای (از یونانی κρανίον «جمجمه») یا سفالیک (از یونانی κεφαλή «سر») توصیف می‌کند که چیزی چقدر به سر یک موجود زنده نزدیک است.

نقص جمجمه تا حدی ناشی از ترومای باز جمجمه‌ای-مغزی یا آسیب نافذ سلاح گرم و تا حدی ناشی از رفع فشار جراحی، ضایعات جمجمه و آسیب ناشی از سوراخ شدن جمجمه در اثر برداشتن جمجمه است. علل زیر وجود دارد: ۱. ترومای باز جمجمه‌ای-مغزی یا آسیب ناشی از سوراخ شدن سلاح گرم. ۲. پس از ترمیم شکستگی‌های خرد شده یا فرورفته جمجمه که قابل جا انداختن نیستند. ۳. آسیب شدید مغزی یا سایر انواع جراحی جمجمه‌ای-مغزی به دلیل بیماری که نیاز به رفع فشار دیسک استخوانی دارد. ۴. شکستگی جمجمه در حال رشد در کودکان. ۵. استئومیلیت جمجمه و سایر ضایعات خود جمجمه ناشی از تخریب جمجمه با سوراخ کردن یا برداشتن جراحی ضایعات جمجمه.

تظاهرات بالینی: ۱. بدون علامت. نقص‌های جمجمه‌ای کوچکتر از ۳ سانتی‌متر و آنهایی که زیر عضلات گیجگاهی و پس‌سری قرار دارند معمولاً بدون علامت هستند. ۲. سندرم نقص جمجمه. سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، از دست دادن قدرت اندام، لرز، رعشه، بی‌توجهی و سایر علائم روانی ناشی از نقص بزرگ جمجمه. ۳. انسفالوسل و علائم عصبی-محلی. در مراحل اولیه نقص جمجمه، ادم شدید مغز، سخت‌شامه بافت مغز و تشکیل برآمدگی قارچی در نقص جمجمه، که در حاشیه استخوان قرار گرفته بود، باعث نکروز ایسکمیک موضعی و ایجاد مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌های موضعی عصبی شد. ۴. اسکلروز استخوان. ناحیه نقص جمجمه‌ای که در اثر شکستگی رشد در کودکان ایجاد می‌شود، به طور مداوم گسترش می‌یابد و اسکلروز استخوان در اطراف نقص تشکیل می‌شود.

ترمیم جمجمه، استراتژی اصلی درمان نقص جمجمه است. موارد مصرف برای عمل: ۱. قطر نقص جمجمه BBB 0.3 سانتی‌متر. ۲. قطر نقص جمجمه کمتر از ۳ سانتی‌متر است، اما در قسمتی قرار دارد که بر زیبایی تأثیر می‌گذارد. ۳. فشار روی نقص می‌تواند باعث صرع و تشکیل اسکار مننژ-مغزی همراه با صرع شود. ۴. سندرم نقص جمجمه ناشی از نقص جمجمه باعث بار روانی می‌شود، بر کار و زندگی تأثیر می‌گذارد و نیاز به ترمیم دارد. موارد منع جراحی: ۱. عفونت داخل جمجمه یا برش کمتر از شش ماه درمان شده باشد. ۲. بیمارانی که علائم افزایش فشار داخل جمجمه آنها به طور موثر کنترل نشده باشد. ۳. اختلال عملکرد عصبی شدید (KPS <60) یا پیش آگهی ضعیف. ۴. پوست سر به دلیل اسکار پوستی گسترده نازک است و ترمیم ممکن است باعث بهبود ضعیف زخم یا نکروز پوست سر شود. زمان عمل و شرایط اولیه: ۱. فشار داخل جمجمه به طور موثر کنترل و تثبیت شده باشد. ۲. زخم به طور کامل و بدون عفونت بهبود یافته باشد. ۳. در گذشته، ۳ تا ۶ ماه ترمیم پس از اولین عمل توصیه می‌شد، اما اکنون ۶ تا ۸ هفته پس از اولین عمل توصیه می‌شود. کاشت مجدد فلپ استخوانی اتولوگ که ظرف ۲ ماه دفن شده باشد، مناسب است و روش کاهش کششی آپونوروز زیر کاپات دفن شده نباید بیش از ۲ هفته طول بکشد.۴. ترمیم جمجمه زیر ۵ سال توصیه نمی‌شود زیرا سر و دم به سرعت رشد می‌کنند. از ۵ تا ۱۰ سالگی می‌توان ترمیم را انجام داد و باید ترمیم با بار اضافی انجام شود و ماده ترمیم باید ۰.۵ سانتی‌متر از حاشیه استخوان فراتر رود. پس از ۱۵ سالگی، ترمیم جمجمه مانند بزرگسالان است. مواد ترمیمی رایج مورد استفاده: مواد پلیمری بالا، شیشه آلی، سیمان استخوانی، سیلیس، صفحه تیتانیومی)، استفاده کمتر از مواد استخوانی آلوگرافت (دارای)، مواد آلوگرافت (مانند نوع آلوگرافت که کلسیم‌زدایی شده، چربی‌زدایی شده و سایر پردازش‌های ساخته شده از ژلاتین ماتریکس استخوان)، مواد اتولوگ (دنده‌ها، تیغه‌های شانه، جمجمه و غیره)، مواد جدید، پلی‌اتیلن با چگالی بالا متخلخل، استخوان مصنوعی کامپوزیت EH)، جریان به شکل بازسازی ۳ بعدی صفحه تیتانیومی رایج‌ترین مورد استفاده است.