شکستگیهای فمور، به ویژه شکستگیهای مارپیچی یا شکستگیهای پس از آرتروپلاستی ساقهدار، اغلب برای بهینهسازی جااندازی استئوسنتز صفحهای، نیاز به تثبیت سیم سرکلاژ دارند.
با توجه به نتایج عالی که قبلاً در آرتروپلاستی کامل مفصل ران به دست آمده است، ایمپلنتهای جدید باید حداقل به اندازه ایمپلنتهای فعلی ایمن باشند و منجر به بقای طولانیتر شوند. ترکیب صفحات قفلکننده تیتانیومی و سیم سرکلاژ تیتانیومی گزینه خوبی برای جراحی است.
تا به امروز، صفحه شکستگی اطراف پروتز تیتانیومی و سیمهای سرکلاژ تیتانیومی (کابل تیتانیومی) به راحتی قابل استفاده هستند و برای تثبیت داخلی قابل اعتماد هستند و پایداری کافی را ارائه میدهند. دستگاههای جایگزین مانند دکمههای کابلی و سایر موارد ساخته شده از کبالت-کروم یا آلیاژ تیتانیوم از نظر استحکام و پایداری کافی نیستند.
ما ترکیبی از صفحات قفل کننده تیتانیومی و سیمهای سرکلاژ تیتانیومی را سیستم اتصال تیتانیومی مینامیم. این محصول در جااندازی بسته کم تهاجمی و تثبیت داخلی شکستگیهای استخوان ران، در مقایسه با گروه کنترل، هیچ اثر منفی بر بهبود شکستگی یا سیر بالینی نشان نداد.
صفحات شکستگی تیتانیومی اطراف پروتز، طرحهای ساقه و نواحی تماس متفاوتی بین استخوان و ایمپلنت دارند. بنابراین، خواص تثبیت اولیه و ثانویه متفاوت است. به دلیل افزایش تعداد ساقههای مختلف استخوان ران مورد استفاده در عمل بالینی، هیچ سیستم طبقهبندی جامعی که تمام ایمپلنتها را پوشش دهد، وجود ندارد.
اما به دلیل خطر عوارض بیشتر، باید از استفاده از پلاکهای تیتانیومی اطراف پروتز در بیمارانی که کیفیت استخوان ضعیفی دارند، اجتناب شود.
