maksillofasiyal travma mikro çift Y plakası

Maksillofasiyal travmanın özellikleri

1. Zengin kan dolaşımı: Yaralanmadan sonra daha fazla kanama olur, bu da hematom oluşumunu kolaylaştırır; Doku ödemi reaksiyonu hızlı ve ağırdır, örneğin ağız tabanı, dil tabanı, alt çene ve yaralanmanın diğer kısımları, ödem, hematom baskılanması ve hava yolunun pürüzsüzleşmesi ve hatta boğulmaya neden olması nedeniyle. Öte yandan, zengin kan temini nedeniyle, doku enfeksiyona karşı koyma ve yenilenme konusunda güçlü bir yeteneğe sahiptir ve yaranın iyileşmesi kolaydır.

2. Maksillofasiyal yaralanmalara genellikle diş yaralanmaları eşlik eder: Kırık dişler komşu dokulara sıçrayarak "sekonder şarapnel yaralanması"na neden olabilir ve diş taşları ve bakteriler derin dokulara yapışarak pencere enfeksiyonuna yol açabilir. Çene kırığı hattındaki çürükler bazen kemiğin kırık ucunda enfeksiyona yol açabilir ve kırığın iyileşmesini etkileyebilir. Öte yandan, dişlerin yer değiştirmesi veya oklüzal ilişkinin yerinden çıkması, çene kırığı teşhisinde en önemli belirtilerden biridir. Diş ve alveolar kemik veya çene kırıklarının tedavisinde, genellikle abutment ligasyonu sabitlenirken diş veya diş yapısının kullanılması gerekir; bu, çene traksiyon fiksasyonunun önemli bir temelidir.

3. Kranioserebral yaralanmalarla komplike olması kolaydır: beyin sarsıntısı, beyin kontüzyonu, intrakranial hematom ve kafa tabanı kırığı vb. ve başlıca klinik özelliği yaralanma sonrası koma öyküsüdür. Kafa tabanı kırıklarına burun deliğinden veya dış kulak yolundan beyin omurilik sıvısı çıkışı eşlik edebilir.

4. Bazen boyun yaralanması eşlik eder: Maksillofasiyal ve boyun altında, büyük kan damarlarının ve servikal omurganın olduğu yerde. Mandibula yaralanması boyun yaralanmasıyla komplike hale gelebilir, boyun hematomu, servikal omurga yaralanması veya yüksek parapleji olup olmadığına dikkat edilmelidir. Boyundaki büyük damarların künt bir kuvvetle yaralanması sonucu geç dönemde bazen karotis anevrizmaları, psödoanevrizmalar ve arteriovenöz fistüller oluşabilir.

5. Kolayca gerçekleşebilen asfiksi: Dokuların yer değiştirmesi, şişme ve dilin düşmesi, kan pıhtıları ve salgıların tıkanması sonucu oluşan yaralanmalar nefes almayı etkileyebilir veya asfiksi meydana gelebilir.

6. Beslenme ve ağız hijyeninin bozulması: Yaralanma sonrasında veya tedavi için çeneler arası çekiş gerektiğinde ağız açıklığı, çiğneme, konuşma veya yutma etkilenebilir ve bu durum normal beslenmeyi etkileyebilir.

7. Kolay enfeksiyon kapar: Ağız ve çene-yüz sinüs boşlukları, ağız boşluğu, burun boşluğu, sinüs ve orbita vb. gibi boşluklar vardır. Bu sinüs boşluklarında çok sayıda bakterinin bulunması, yara ile aynı ise enfeksiyona yatkınlık yaratır.

8. Diğer anatomik yapı yaralanmaları eşlik edebilir: Ağız ve çene bölgesinde tükürük bezlerinin, yüz siniri ve trigeminal sinirin dağılım alanlarında, örneğin parotis bezi hasarı, tükürük fistülüne neden olabilir; yüz siniri hasarı yüz felcine yol açabilir; trigeminal sinir hasar gördüğünde, ilgili dağılım alanında uyuşukluk görülebilir.

9. Yüz deformitesi: Maksillofasiyal yaralanmalardan sonra genellikle farklı derecelerde yüz deformiteleri görülür ve bu durum yaralının ruhsal ve psikolojik yükünü daha da ağırlaştırır.